Duchnów (gmina)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Duchnów
gmina wiejska
1867-1870
Państwo

 Królestwo Polskie

Gubernia

gubernia warszawska

Powiat

miński

Data powstania

1 stycznia 1867

Data likwidacji

1870

Siedziba

Duchnów

brak współrzędnych

Duchnów – dawna gmina wiejska istniejąca w XIX wieku w guberni warszawskiej. Siedzibą władz gminy był Duchnów.

Za Królestwa Polskiego gmina Duchnów należała do powiatu mińskiego w guberni warszawskiej[1][2]. Obejmowała dobra Brzeziny, Duchnów, Dziechciniec, Golica, Kąck, Konik Stary, Malcanów, Olszowa, Pęclin, Wielgolas Brzeziński, Wielgolas Duchnowski i Żanęcin[3][4].

Gminę zniesiono w połowie 1870 roku a jej obszar włączono do gminy Wiązowna[5][6][7].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Postanowienie z 17 (29) września 1866, ogłoszone 5 (17) stycznia 1867 (Dziennik Praw, rok 1866, tom 66, nr 219, str. 279)
  2. Postanowienie z 29 grudnia 1867 (10 stycznia 1868), ogłoszone 8 (20) lutego 1868 (Dziennik Praw, rok 1868, tom 67, nr 228, str. 359)
  3. Duchnów, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. II: Derenek – Gżack, Warszawa 1881, s. 206.
  4. Mapa Królestwa Polskiego 1870
  5. Krótka statystyka gubernij Królestwa Polskiego obejmująca rozległość i ludność tychże gubernij oraz wykaz miast, osad i gmin (Przedruk uzupełniony ze Skorowidza do Dziennika Praw, wydanego w połowie 1870 r.). Warszawa 1870
  6. Skorowidz Królestwa Polskiego czyli Spis alfabetyczny miast, wsi, folwarków, kolonii i wszystkich nomenklatur w guberniach Królestwa Polskiego, z wykazaniem: gubernii, powiatu, gminy, parafii, sądu pokoju lub gminnego, oraz najbliższej stacyi pocztowej, wraz z oddzielnym spisem gmin podług najświeższej ich liczby i nazwy ułożony, wykazujący: odległość każdej danej gminy od miasta powiatowego i sądu swojego gminnego; czy i jakie znajdują się w gminie zakłady fabryczne lub przemysłowe, szkoły itp. oraz ludność każdej gminy, obejmujący także podział sądownictwa krajowego świeżo urządzonego. T. 2
  7. Powiat (nowo)miński, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. VI: Malczyce – Netreba, Warszawa 1885, s. 452.