Dufourea halictula

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Dufourea halictula
(Nylander, 1852)
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

stawonogi

Gromada

owady

Rząd

błonkoskrzydłe

Nadrodzina

Apoidea

Rodzina

smuklikowate

Podrodzina

wigorczykowate

Rodzaj

Dufourea

Gatunek

Dufourea halictula

Synonimy
  • Rhophites halictula Nylander, 1852

Dufourea halictulagatunek błonkówki z rodziny smuklikowatych i podrodziny wigorczykowatych.

Gatunek ten został opisany w 1852 roku przez Williama Nylandera jako Rhophites halictula[1].

Pszczoła o ciele długości od 4 do 6 mm. Cechuje ją dość gęste owłosienie ciała, głaszczki wargowe o członie drugim tak długim jak trzeci oraz rzadkie i gęste punktowanie słabiej połyskującej tarczki (odległości między punktami mniejsze niż ich średnice). U samca drugi człon czułków jest 1,2 raza dłuższy niż szeroki, człony czułków od czwartego do jedenastego mają jednolite i niepozorne owłosienie, a szósty sternit jest spłaszczony[2].

Owad o rozsiedleniu europejskim[2], znany z Hiszpanii, Wielkiej Brytanii, Francji, Belgii, Niemiec, Danii, Finlandii, Szwajcarii, Austrii, Polski, Czech, Słowacji, Węgier i Rosji[1]. Jest to pszczoła samotnica. Gatunek oligolektyczny, związany z dzwonkowatymi, a szczególnie z jasieńcem piaskowym. Ma jedno pokolenie w roku, latające w środku lata[2].

W 2002 umieszczony został na Czerwonej liście zwierząt ginących i zagrożonych w Polsce jako gatunek o słabo rozpoznanym statusie[3].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Dufourea halictula. [w:] Fauna Europaea [on-line]. [dostęp 2018-09-20].
  2. a b c Yury A. Pesenko, Józef Banaszak, Tomasz Cierzniak: Klucze do oznaczania owadów Polski. Część XXVI Błonkówki — Hymenoptera. Zeszyt 68b. Pszczołowate — Apidae. Podrodzina: smuklikowate — Halictinae. Toruń: Polskie Towarzystwo Entomologiczne, 2002.
  3. Józef Banaszak: Apoidea. Pszczoły. W: Czerwona lista zwierząt ginących i zagrożonych w Polsce. Zbigniew Głowaciński, Małgorzata Makomaska-Juchiewicz, Grażyna Połczyńska-Konior (red.). Kraków: Instytut Ochrony Przyrody Polskiej Akademii Nauk (PAN), 2002, s. 69-74. ISBN 83-901236-8-1.