Dwojarki

Dwojarki

Ceraphronoidea
Haliday, 1833
Ceraphronidae sp.
Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	stawonogi
Gromada	owady
Podgromada	owady uskrzydlone
Infragromada	nowoskrzydłe
(bez rangi)	Holometabola
Rząd	błonkoskrzydłe
Podrząd	trzonkówki
(bez rangi)	owadziarki
Nadrodzina	dwojarki

Megaspilidae sp.

Microceraphron subterraneus z rodziny Ceraphronidae

Dwojarki (Ceraphronoidea) – nadrodzina błonkówek z podrzędu trzonkówek i grupy owadziarek.

Systematyka

Do 1967 roku zaliczane do nadrodziny tybelaków (Proctotrupoidea).

Do dwojarek zalicza się około 800 opisanych gatunków (szacuje się, że jest ich około 2000) zgrupowanych w 2 rodzinach:

• Ceraphronidae
• Megaspilidae

Zasięg występowania

Przedstawiciele tej nadrodziny występują na całym świecie. W Polsce stwierdzono 12 gatunków Ceraphronidae i 5 gatunków Megaspilidae, choć przypuszcza się, że jest ich ponad 100 (zobacz: Ceraphronidae Polski i Megaspilidae Polski).

Budowa ciała

Czułki położone bardzo blisko aparatu gębowego, trzonek czułka o długości minimum pięć razy większej niż jego maksymalna szerokość. Przedplecze w widoku bocznym trójkątne i sięgające do teguli, bądź tegula nie jest obecna. Pierwszy tergit metasomy bardzo mały i niewidoczny, zrośnięty z przednią krawędzią tergitu drugiego. Drugi tergit (pozornie wyglądający na pierwszy) bardzo duży, minimum trzy razy dłuższy od któregokolwiek następnego tergitu. Przednie golenie z dwiema ostrogami na wierzchołku. Skrzydła czasem uwstecznione lub nieobecne, jeśli występują, ich użyłkowanie jest zredukowane i bardzo charakterystyczne: żyłka biegnąca od bazalnej części przedniego skrzydła do pterostygmy jest pogrubiona i zesklerotyzowana lub rurkowata, zaś dalej ku apikalnemu końcu skrzydła biegnie tylko jedna żyłka, która jest pogrubiona na około połowie długości. Pterostygma u Ceraphronidae mała i wydłużona, zaś u Megaspilidae duża i półokrągła.

Biologia i ekologia

Larwy są parazytoidami larw owadów z rzędów błonkówek, chruścików, chrząszczy, motyli, muchówek, pluskwiaków, sieciarek, wciornastków i wojsiłek. Niektóre gatunki są hiperparazytoidami.