Dworek przy ul. Łaziennej Mokrej w Piotrkowie Trybunalskim

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Dworek przy ul. Łaziennej Mokrej
Ilustracja
Widok budynku (1884)
Państwo

 Polska

Województwo

 łódzkie

Miejscowość

 Piotrków Trybunalski

Adres

ul. Łazienna Mokra

Kondygnacje

1 + poddasze

Zniszczono

przełom XIX/XX w.

Położenie na mapie Starego Miasta w Piotrkowie Trybunalskim
Mapa konturowa Starego Miasta w Piotrkowie Trybunalskim, na dole znajduje się punkt z opisem „Dworek przy ul. Łaziennej Mokrej”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, w centrum znajduje się punkt z opisem „Dworek przy ul. Łaziennej Mokrej”
Położenie na mapie województwa łódzkiego
Mapa konturowa województwa łódzkiego, blisko centrum po prawej na dole znajduje się punkt z opisem „Dworek przy ul. Łaziennej Mokrej”
Położenie na mapie Piotrkowa Trybunalskiego
Mapa konturowa Piotrkowa Trybunalskiego, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Dworek przy ul. Łaziennej Mokrej”
Ziemia51°24′27,47″N 19°41′43,84″E/51,407630 19,695510

Dworek przy ul. Łaziennej Mokrej – murowany dom istniejący na Starym Mieście w Piotrkowie Trybunalskim przy ul. Łaziennej Mokrej do przełomu XIX i XX w.

Dom, zwrócony do ulicy bokiem, stał w pobliżu skrętu w dzisiejszą ul. Pijarską[1]. Pokryty był spadzistym dachem[1]. Nad oknami miał wmurowaną tablicę informującą, że dom na mocy przywilejów Zygmunta III Wazy (1590), Jana Kazimierza (1664) i Augusta III Sasa zwolniony jest z ciężarów miejskich[1].

Dom pierwotnie był własnością Stanisława Szydłowskiego, mieszczanina piotrkowskiego, który uzyskał przywilej od Zygmunta III Wazy[2]. W 1644 wnuk Stanisława, Marcin Szydłowski, przekazał prawa Stanisławowi Ginwiłł-Piotrowskiemu, który w tym samym roku scedował je piotrkowskim dominikankom[2]. Po kasacie zakonu dom nabyła rodzina Michalskich[2]. Na przełomie XIX i XX w. dom nabyli właściciele żydowscy, którzy dokonali rozbiórki, planując budowę w tym miejscu kamienicy, która jednak ostatecznie nie powstała[2]. Tablicę pamiątkową nabył Mathias Bersohn i przekazał ją do Muzeum Narodowego w Krakowie[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c Witanowski 1923 ↓, s. 59.
  2. a b c d e Witanowski 1923 ↓, s. 60.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Michał Rawita Witanowski: Przewodnik po Piotrkowie Trybunalskim (z planem miasta). Piotrków: Wydawnictwo Oddziału Piotrkowskiego Polskiego Towarzystwa Krajoznawczego, 1923.