Dywizje Flak
Dywizje Flak (niem. Flak-Divisionen) – niemieckie dywizje artylerii przeciwlotniczej z okresu II wojny światowej.
Zaczęto je tworzyć począwszy od 1 września 1941 r. zmieniając nazwy istniejących Luftverteidigungskommand (Dowództw Obrony Powietrznej). Część dywizji miała charakter stacjonarny, chroniła miasta lub regiony Niemiec i wykonywała równocześnie zadania obrony terytorialnej. Inne, tworzone od 1942 r., były przydzielane armiom lub grupom armii w miarę potrzeb i przemieszczały się razem z nimi. Zwykle dywizje Flak składały się jedynie z dowództwa (sztabu) oraz jednostek zaopatrzeniowych i łączności. Pozostałe jednostki, pułki Flak i reflektorów przeciwlotniczych, były im podporządkowane tylko tymczasowo i w zależności od sytuacji[1].
Dywizje Flak były łączone w wyższe związki taktyczne, korpusy. Oprócz dywizji artylerii przeciwlotniczej istniało również kilkadziesiąt samodzielnych brygad Flak[2].
Łącznie sformowano 31 dywizji Flak oraz pewną liczbę sztabów szczebla dywizyjnego do realizacji bieżących potrzeb z zakresu obrony przeciwlotniczej m.in. General der Flakartillerie beim Luftgaukommando XVII, General der Flakartillerie der Luftflotte 2, General der Flakartillerie beim Luftgaukommando III i inne[3].
W latach 1941–1942 istniały ponadto dwie dywizje reflektorów przeciwlotniczych (Flakscheinwerfer-Divisionen)[4].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Lexikon-der-wehrmacht.de: Die Flak-Divisionen der Wehrmacht.
- ↑ Flak-Brigaden.
- ↑ Karl-Heinz Hummel: Die deutsche Flakartillerie 1935–1945. Ihre Großverbände und Regimenter. VDM, Zweibrücken 2010, ISBN 978-3-86619-048-1.
- ↑ Flakscheinwerfer-Divisionen.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Samuel W. Mitcham jr.: Niemieckie siły zbrojne 1939-1945. Wojska lądowe. Ordre de Bataille. Warszawa: Belona S.A., 2009. ISBN 978-83-11-11596-5.
| Dywizje Flak | |
|---|---|
| Dywizje polowe Luftwaffe | |
| Dywizje Strzelców Spadochronowych | |
| Dywizje reflektorów przeciwlotniczych | |
| Inne |
