5 Dywizja Polowa Luftwaffe

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
5 Dywizja Polowa Luftwaffe
5. Luftwaffen-Felddivision
ilustracja
Historia
Państwo

 III Rzesza

Sformowanie

1942 na poligonie Gross-Born

Rozformowanie

1944

Działania zbrojne
II wojna światowa
Organizacja
Rodzaj sił zbrojnych

wojska lądowe

Rodzaj wojsk

piechota

Podległość

Luftwaffe, później OKH

Skład

patrz tekst

5 Dywizja Polowa Luftwaffe (niem. 5. Luftwaffen-Felddivision) – utworzona na terenie Niemiec w październiku 1942 roku.

Dywizja walczyła na południowym odcinku frontu wschodniego w ramach 17 i 6 Armii. W styczniu 1943 roku brała udział podczas walk odwrotowych z Kaukazu. Od lutego do kwietnia broniła przyczółku kubańskiego. W maju ewakuowana została na Krym. We wrześniu 1943 roku walczyła o Melitopol i poniosła ciężkie straty. W listopadzie została przemianowana (jak wszystkie dywizje polowe Luftwaffe) na 5. Felddivision (L) i przydzielona do wojsk lądowych. Wykrwawioną dywizję przeniesiono do Besarabii w celu odtworzenia. Do pełnej rekonstrukcji wyniszczonego związku taktycznego nigdy nie doszło, udało się jedynie przygotować jeden pułk strzelców (9. polowy pułk (L)). Osłabiona dywizja walczyła od stycznia 1944 r. w ramach rumuńskiej 3 Armii o przyczółek mikołajowski i od marca do maja na odcinku odeskim. W maju została definitywnie rozwiązana a ocalałych żołnierzy przekazano do 76, 320 i 335 Dywizji Piechoty.

Skład bojowy dywizji[edytuj | edytuj kod]

1942

  • I-IV bataliony strzelców polowych
  • 5. polowy batalion artylerii Luftwaffe
  • 5. polowa kompania cyklistów Luftwaffe
  • 5. polowa kompania dział szturmowych Luftwaffe
  • 5. polowa kompania inżynieryjna Luftwaffe
  • 5. polowa kompania łączności Luftwaffe
  • 5. polowe dywizyjne oddziały zaopatrzeniowe Luftwaffe

Dowódcy

  • Generalmajor Luftwaffe Hans-Joachim von Armin (od przełomu października i listopada 1943)
  • Oberst Hans-Bruno Schulz-Helm (od grudnia 1942 do 1 listopada 1943)
  • Generalmajor Botho Graf von Hülsen (od 10 marca do 1 czerwca 1944)

Brak danych kto dowodził dywizją od listopada 1943 do 10 marca 1944.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Samuel W. Mitcham jr.: Niemieckie siły zbrojne 1939-1945. Dywizje strzeleckie i lekkie. Ordre de Bataille. Warszawa: Belona S.A., 2010. ISBN 978-83-11-11655-9.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]