4 Dywizja Flak

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
4 Dywizja Flak
4. Flak-Division
Historia
Państwo

 III Rzesza

Sformowanie

1 lipca 1938

Rozformowanie

18 kwietnia 1945

Dowódcy
Ostatni

Max Hecht

Działania zbrojne
II wojna światowa
Organizacja
Dyslokacja

Essen

Formacja

Luftwaffe

Rodzaj wojsk

obrona przeciwlotnicza

Podległość

Grupa Armii B

4 Dywizja Flak (niem. 4. Flak-Division) – niemiecka dywizja artylerii przeciwlotniczej z okresu II wojny światowej.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Jednostkę utworzono 1 lipca 1938 r. jako Luftverteidigungskommando Essen (Dowództwo Obrony Powietrznej Essen). 1 września 1941 jej nazwę zmieniono na 4. Flak-Division.

Zadaniem dywizji było zapewnienie obrony przeciwlotniczej części Zagłębia Ruhry. Jej pułki stacjonowały w Dortmundzie, Duisburgu, Essen i Dorsten. Dywizja nie była w stanie skutecznie bronić wyznaczonego obszaru ze względu na przewagę Aliantów. Pozostała w wyznaczonym obszarze do końca wojny i poddała się z całą Grupą Armii B 18 kwietnia 1945[1].

Skład bojowy dywizji[edytuj | edytuj kod]

1941
  • 24 pułk Flak (Flak-Regiment 24),
  • 44 pułk Flak (Flak-Regiment 44),
  • 46 pułk Flak (Flak-Regiment 46),
  • 64 pułk Flak (Flak-Regiment 64),
  • 74 pułk reflektorów przeciwlotniczych (Flakscheinwerfer-Regiment 74),
  • 4 lotniczy batalion łączności (Luftnachrichten-Abteilung 4),
  • dywizyjne oddziały zaopatrzeniowe
1944
  • 24 pułk Flak (Flak-Regiment 24),
  • 44 pułk Flak (Flak-Regiment 44),
  • 46 pułk Flak (Flak-Regiment 46),
  • 64 pułk Flak (Flak-Regiment 64),
  • 103 pułk Flak (Flak-Regiment 103),
  • 113 pułk Flak (Flak-Regiment 113),
  • cztery bataliony transportowe (Flak-Transport-Batterie 22/IV, 33/VI, 3/VI i 128/VI),
  • 74 pułk reflektorów przeciwlotniczych (Flakscheinwerfer-Regiment 74),
  • 124 lotniczy batalion łączności (Luftnachrichten-Abteilung 124),
  • dywizyjne oddziały zaopatrzeniowe[2]

Dowódcy dywizji[edytuj | edytuj kod]

  • Generalmajor Kurt Steudemann (od sierpnia 1938),
  • Generalleutnant Otto-Wilhelm von Renz (od 31 października 1939),
  • brak danych od 17 marca do 31 sierpnia 1941,
  • Generalleutnant Gerhard Hoffmann (od 1 września 1941),
  • Generalleutnant Johannes Hintz (od 5 marca 1942),
  • Generalleutnant Ludwig Schilffarth (od lutego 1944),
  • Oberst Max Hecht (od 15 listopada 1944 do kapitulacji)

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Samuel W. Mitcham jr.: Niemieckie siły zbrojne 1939-1945. Dywizje strzeleckie i lekkie. Ordre de Bataille. Warszawa: Belona S.A., 2010. ISBN 978-83-11-11655-9.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]