Działko HS.404

Hispano-Suiza HS.404

Państwo	{{{państwo}}}
Producent	Hispano-Suiza
Rodzaj	działko lotnicze
Dane techniczne
Kaliber	20 mm
Nabój	20 × 110 mm
Inne
Prędkość pocz. pocisku	880 m/s

{{Broń palna infobox}} Sugerowane pola (wstaw w kodzie): | masa wyposażenia = | projektant = | commons = | długość lufy = | przebijalność pancerza = | zasięg skuteczny = | masa broni = | długość linii celowniczej = | produkcja seryjna = | alt grafiki = | masa lufy = | zasięg maksymalny = | szybkostrzelność teoretyczna = | zasada działania = | masa podstawy = | masa karabinu właściwego = | zasilanie = | użytkownicy = | siła spustu = | liczba luf = | państwo = | opis grafiki = | taśma nabojowa = | masa pocisku = | szybkostrzelność praktyczna = | platformy strzeleckie = | odmiany broni = Nieznane pola: "siła_spustu", "szybk_prakt", "taśma", "przeb_panc", "masa_kb_właściwego", "zasięg_skuteczny", "masabroń", "szybk_teoret", "dł_linii_cel", "zasięg_max", "masa_wyp_dod", "masa_podstawy", "długość_lufy", "masa_lufy", "opis", "kraj" oraz "produkcja_seryjna". Nieoczekiwana grafika: "grafika".

HS.404 – działko automatyczne o kalibrze 20 mm produkowane przez firmę Hispano-Suiza, było używane w wielu modelach samolotów brytyjskich, amerykańskich i francuskich.

Konstrukcję działka oparto na innym działku automatycznym, FF S produkowanym w Szwajcarii przez firmę Oerlikon, które było także produkowane na licencji przez Hispano-Suiza jako HS.7 i HS.9. Pod koniec lat 30. inżynier Mark Birkigt zaprojektował nowe działko, z wieloma usprawnieniami, z większą szybkostrzelnością i wyższą prędkością wylotową pocisku. Nowy projekt został nazwany Type 404 lub HS.404 i w tym był uznany za najlepsze lotnicze działko automatyczne. „Type 404” było używane w wielu przedwojennych francuskich samolotach.

Nowa broń bardzo zainteresowała brytyjski RAF i została bardzo szybko, w nieco zmodyfikowanej formie jako Hispano Mk.II wprowadzone jako uzbrojenie brytyjskich samolotów, zastępując używane wówczas karabiny maszynowe Browning.303 o kalibrze 7,7 mm które były standardowym uzbrojeniem brytyjskich samolotów. Nowe działka wymagały pewnych modyfikacji skrzydeł samolotów Supermarine Spitfire i Hawker Hurricane. Do końca 1943 wszystkie samoloty uzbrojone w Browningi zostały przezbrojone w „Hispano Mk.II” lub wycofane ze służby – wszystkie samoloty myśliwskie RAF-u były wtedy uzbrojone wyłącznie w działka.

Produkcja działka została także licencjonowana do Stanów Zjednoczonych gdzie było ono znane jako M1. Zarówno lotnictwo, jak i marynarka amerykańska planowały szybkie przezbrojenie w nową broń. W 1941 powstał wielki program produkcyjny zarówno samych działek, jak i amunicji. Kiedy dostarczono pierwsze egzemplarze M1, okazało się, że były one bardzo zawodne i cierpiało na częste niewypały. Brytyjczycy, którzy sami nie mieli wystarczających mocy produkcyjnych byli bardzo zainteresowani modelem amerykańskim, byli jednak bardzo zawiedzeni jego jakością. W kwietniu 1942 wysłano do Ameryki kilka egzemplarzy Mk.II w celu porównania z M1, okazało się, że wersja amerykańska miała nieco dłuższą komorę nabojową co powodowało większość problemów.

Amerykanie nie zdecydowali się zmodyfikować zamka w swojej wersji działka, zaprojektowali za to nową jego wersję – M2 z innymi modyfikacjami, które jednak okazało się prawie tak samo zawodne jak jego poprzednik. Pod koniec 1942 w magazynach amerykańskiego lotnictwa znalazło się 40 milionów naboi 20 mm bez skutecznej broni do ich zużytkowania. Pomimo wszystkich starań aby podobnie jak Brytyjczycy przezbroić swoje samoloty wyłącznie w działka, Amerykanom nie udało się to do końca wojny.

W tym czasie Brytyjczycy zrezygnowali z wersji amerykańskiej, między innymi dlatego iż udało im się zwiększyć w znaczący sposób produkcję tej broni. Rozpoczęli także wytwarzanie nowego modelu Mk.V, który był lżejszy i miał większą szybkostrzelność, ale z niższą prędkością wylotową pocisku. Amerykanie rozpoczęli budować ten model jako M3, który miał podobne problem jak jego dwaj poprzednicy. Już po zakończeniu wojny Amerykanom udało się w końcu zaprojektować udaną wersję nazwaną M24.

W okresie powojennym HS.404 wyszło dość szybko z użytku na rzecz działek rewolwerowych bazujących na niemieckim MG 213, Brytyjczycy zaczęli używać 30 mm działka ADEN, USAF przeszło na działko M39 i tylko lotnictwo amerykańskiej marynarki wojennej zostało przy starszym modelu M24, używając do niego lżejszych naboi w celu zwiększenia ich prędkości wylotowej.