Elżbieta Misiak-Bremer
| Data i miejsce urodzenia |
15 grudnia 1939 |
|---|---|
| Data śmierci |
kwiecień 2023 |
| Zawód, zajęcie |
dziennikarka, inżynier |
| Alma Mater | |
| Odznaczenia | |
| |
Elżbieta Misiak-Bremer (ur. 15 grudnia 1939 w Sieradzu[1], zm. w kwietniu 2023[2]) – polska dziennikarka, inżynier, działaczka opozycji demokratycznej w okresie PRL.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Z wykształcenia inżynier, ukończyła studia na Politechnice Warszawskiej[3].
Od czasu wprowadzenia stanu wojennego do końca lat 80. związana z pismami drugiego obiegu. Od 1982 działała w ogólnopolskiej grupie zajmującej się pozyskiwaniem papieru, drukiem i dystrybucją od 10 do 15 tysięcy egzemplarzy „Tygodnika Mazowsze”[4][5]. Publikowała także w „Tygodniku Wojennym” i „Przeglądzie Wiadomości Agencyjnych”[4]. Od 1984 do 1989 była rozpracowywana operacyjnie przez funkcjonariuszy SB[1]. W kwietniu 1984 została zatrzymana i tymczasowo aresztowana, w jej mieszkaniu zatrzymano wówczas publikacje niezależne, zwolnienie uzyskała w lipcu tego samego roku[5]. Do 1989 działała w grupie politycznej i redakcji miesięcznika „Wyzwolenie”[6].
Jako dziennikarka pracowała m.in. w „Ładzie”, „Tygodniku Solidarność”, „Konfrontacjach” i „Wprost”. Od 1987 do 2001 pełniła funkcję rzecznika prasowego Politechniki Warszawskiej, była redaktor naczelną uczelnianego miesięcznika. Została później redaktor naczelną periodyku „POgłos” wydawanego przez Platformę Obywatelską. Od 1999 do 2005 zasiadała w zarządzie Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich[3], kierowała warszawskim oddziałem tej organizacji. Z rekomendacji klubu parlamentarnego PO w 2007 i w 2010 powoływana w skład rady programowej TVP[7], została jej wiceprzewodniczącą.
Od 1966 była członkinią Grupy Bieszczadzkiej GOPR[8]. Spisała i opracowała wspomnienia Izabeli Dzieduszyckiej, wydane w 2011 pod tytułem Kucem na Ursynów.
Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
W 2011, za wybitne zasługi w działalności na rzecz przemian demokratycznych w Polsce, za osiągnięcia w podejmowanej z pożytkiem dla kraju pracy zawodowej i społecznej, odznaczona Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski[9].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Dane osoby z katalogu osób „rozpracowywanych”. katalog.bip.ipn.gov.pl. [dostęp 2023-04-26].
- ↑ Kamil Mielnikiewicz: „Nic tylko usiąść i wołać z połoniny…”: Na wieczny dyżur odeszła Elżbieta „Miśka” Misiak-Bremer. wbieszczady.pl, 26 kwietnia 2023. [dostęp 2023-04-26].
- ↑ a b Elżbieta Misiak-Bremer. tvp.pl. [dostęp 2012-10-02].
- ↑ a b Elżbieta Misiak-Bremer w Słowniku „Niezależni dla kultury 1976–89”. [dostęp 2012-10-02].
- ↑ a b Bremer, Elżbieta. wyborcza.pl, 11 stycznia 2007. [dostęp 2012-10-02].
- ↑ Wyzwolenie. encyklopedia-solidarnosci.pl. [dostęp 2012-10-02].
- ↑ Nowe rady programowe TVP, PR i TV Polonia wybrane. wp.pl, 16 listopada 2010. [dostęp 2012-10-02].
- ↑ Lista ratowników Bieszczadzkiej Grupy GOPR. bieszczady.pl. [dostęp 2017-11-24].
- ↑ M.P. z 2012 r. poz. 81.