Emil Bratro

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Emil Bratro
Data i miejsce urodzenia

31 października 1878
Podgórze

Data i miejsce śmierci

21 grudnia 1944
Lwów

profesor nauk technicznych
Specjalność: budowa dróg
Alma Mater

Politechnika Lwowska

Profesura

1929

Nauczyciel akademicki
Uczelnia

Politechnika Lwowska

Odznaczenia
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Kawaler Orderu Franciszka Józefa (Austro-Węgry)
Grobowiec rodziny Bratro

Emil Bratro (ur. 31 października 1878 w Podgórzu, zm. 21 grudnia 1944 we Lwowie) – inżynier budowy dróg, profesor zwyczajny robót ziemnych, budowy dróg i tuneli Politechniki Lwowskiej, dziekan Wydziału Inżynieryjnego PLw., długoletni redaktor Czasopisma Technicznego, członek korespondent Akademii Nauk Technicznych, członek Rady Technicznej przy Ministrze Komunikacji.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w 1878 w Krakowie-Podgórzu[1]. Ukończył szkołę realną z egzaminem dojrzałości[1]. W 1896 ukończył we Lwowie szkołę średnią i podjął studia na Wydziale Inżynierii Politechniki Lwowskiej[1]. W lipcu 1898 złożył I egzamin rządowy[2]. Dyplom inżyniera uzyskał w 1901. W latach 1901–1929 był zatrudniony w państwowej administracji technicznej (do 1929 jako dyrektor robót publicznych we Lwowie[3]), od 1922 do 1929 był wykładowcą kosztorysowania inżynieryjnego na Wydziale Inżynieryjnym PLw, a od 1929 profesorem zwyczajnym robót ziemnych, budowy dróg i tuneli. W roku 1931/32 pełnił funkcję dziekana Wydziału Inżynieryjnego, był członkiem Polskiego Towarzystwa Politechnicznego we Lwowie[4]. Był członkiem zwyczajnym Kasyna i Koła Literacko-Artystycznego we Lwowie[5].

Jego żoną była Helena z Bielskich (1876–1933), zmarła wskutek obrażeń po potrąceniu przez taksówkę na Placu Akademickim we Lwowie[6]. Był stryjecznym bratem ojca inż. Adama Bratro[7].

Został pochowany w grobowcu rodzinnym na Cmentarzu Łyczakowskim we Lwowie.

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c Księga pamiątkowa Towarzystwa „Bratniej Pomocy” Słuchaczów Politechniki we Lwowie (wydana z powodu Zjazdu z dnia 12. lipca 1894 byłych słuchaczów Akademii technicznej, następnie Szkoły politechnicznej we Lwowie). Lwów: 1897, s. 202.
  2. ↑ Kronika. Z politechniki. „Kurjer Lwowski”. Nr 209, s. 3, 30 lipca 1898. 
  3. ↑ Ruch służbowy. „Lwowski Dziennik Wojewódzki”. Nr 16, s. 199, 20 sierpnia 1929. 
  4. ↑ Czasopismo Techniczne. R. 54, 10 sierpnia 1936, Nr 15 s. 266
  5. ↑ Sprawozdanie Wydziału Kasyna i Koła Literacko-Artystycznego we Lwowie za czas od 1 kwietnia 1934 do 31 marca 1935 przedłożone Walnemu Zgromadzeniu w dniu 29 maja 1935. Lwów: 1935, s. 29.
  6. ↑ Śmierć wskutek przejechania. „Kurier Warszawski”. 136, s. 4, 18 maja 1933. 
  7. ↑ Władysław Wilgusiewicz: Energetycy Lwowiacy na Śląsku. Katowice: 1998, s. 17, 41, 106.
  8. ↑ M.P. z 1937 r. nr 260, poz. 410 „za zasługi na polu pracy naukowej”.
  9. ↑ M.P. z 1925 r. nr 262, poz. 1083 „za zasługi, położone na polu pracy państwowej, a w szczególności w dziedzinie budownictwa państwowego”.
  10. ↑ Hof- und Staatshandbuch der Österreichisch-Ungarischen Monarchie für das Jahr 1918. Wiedeń: 1918, s. 235.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Politechnika Lwowska 1844–1945, Robert Szewalski (red.), Wrocław: Wydawnictwo Politechniki Wrocławskiej, 1993, ISBN 83-7085-058-8, OCLC 833971458.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Emil_Bratro&oldid=69975276”