Ernest Breiter
 Ernest Teodor Breiter | |
| Pełne imię i nazwisko |
Ernest Teodor Breiter |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Data i miejsce śmierci | |
| poseł do Rady Państwa XI kadencji, członek Ukraińskiej Rady Narodowej Zachodnioukraińskiej Republiki Ludowej | |
| Przynależność polityczna |
socjalista |
Ernest Teodor Breiter (22 października 1865 w Dawidowie[1], zm. w 1935 w Wiedniu) – polski publicysta, niezależny socjalista, poseł do Rady Państwa XI kadencji, lwowski poseł do Rady Państwa w Wiedniu wybrany w 1911 roku[2], członek Ukraińskiej Rady Narodowej Zachodnioukraińskiej Republiki Ludowej.
Syn przedsiębiorcy robót kolejowych Wacława Breitera.
Przewodniczący Wydziału czytelni akademickiej we Lwowie w 1888[3]. Redaktor czasopisma „Monitor”.
W latach 1918–1919 członek Ukraińskiej Rady Narodowej ZURL, jak również rządu Zachodnioukraińskiej Republiki Ludowej.
Jedyny polski polityk, który poparł niepodległość Zachodnioukraińskiej Republiki Ludowej, w związku z czym po przegranej przez nią wojnie polsko-ukraińskiej udał się na emigrację do Austrii. Współpracownik emigracyjnego rządu Sydora Hołubowycza.
Był autorem m.in. biografii Władysława Opolczyka[4][5].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Lasocki, s. 425.
- ↑ „Gazeta Lwowska”. 139, s. 1, 21 czerwca 1911.
- ↑ Z czytelni akademickiej. „Kurier Lwowski”. Dodatek do Nr 331, s. 3, 28 listopada 1887.
- ↑ Władysław Opolczyk- bohater czy zdrajca?
- ↑ Władysław książę Opolski
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Wybory we Lwowie. „Nowości Illustrowane”. 25, s. 4, 15, 24 czerwca 1911.
- Zygmunt Lasocki: Breiter Ernest Teodor (1865–1935). W: Polski Słownik Biograficzny. T. II/1, zeszyt 1. Kraków, 1936, s. 425—426.
- Енциклопедія українознавства. T. 1. Lwów, 2000, s. 172. ISBN 5-7707-4048-5. (ukr.)
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Publikacje Ernesta Breitera w bibliotece Polona