Estadio de la Cerámica

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z Estadio El Madrigal)
Estadio de la Cerámica
Ilustracja
Panorama stadionu.
Przydomek: Feudo Amarillo
Poprzednia nazwa

Campo del Villarreal (1923–1925)
Estadio El Madrigal (1925–2017)

Państwo

 Hiszpania

Wspólnota autonomiczna

 Walencja

Miejscowość

Vila-real

Adres

Calle Blasco Ibáñez 2
12540 Vila-real

Data budowy

–1923

Data otwarcia

17 czerwca 1923

Data przebudowy

1952, 1972, 1989, 1998–1999, 2005

Właściciel

Miasto Vila-real

Operator

Villarreal CF

Klub

Villarreal CF

Inauguracja

17 czerwca 1923
Deportivo Cervantes – CD Castellón

Pojemność stadionu

24 890 miejsc

Wymiary boiska

105 m × 68 m

Nawierzchnia boiska

murawa

Położenie na mapie Wspólnoty Walencji
Mapa konturowa Wspólnoty Walencji, u góry nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Estadio de la Cerámica”
Położenie na mapie Hiszpanii
Mapa konturowa Hiszpanii, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Estadio de la Cerámica”
Ziemia39°56′39″N 0°06′13″W/39,944167 -0,103611

Estadio de la Cerámica, do 2017 r. Estadio El Madrigalstadion piłkarski w Vila-real (prowincja Castellón, region Walencja), stanowiący własność miasta, na którym swoje domowe mecze rozgrywa Villarreal CF. Po kilku rozbudowach, aktualna pojemność trybun wynosi 24 890 miejsc.

Klub Villarreal CF założono w tym samym roku, w którym wybudowano stadion, więc od początku istnienia rozgrywa na nim swoje spotkania. Obiekt usytuowany jest 5 kilometrów od wybrzeża Morza Śródziemnego, na wysokości 50 metrów n.p.m. Drużyna Villarreal CF występuje zwykle w jednolicie żółtych strojach przez co nosi przydomek El Submarino Amarillo (Żółta Łódź Podwodna). Obok stadionu de la Cerámica stoi pomnik przedstawiający właśnie żółtą łódź podwodną.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Tablica wbudowana z okazji 75-lecia stadionu.

17 czerwca 1923 zainaugurowano stadion nazywający się wtedy Campo del Villarreal (pol. Boisko Villarreal). W pierwszym meczu zmierzyły się dwie drużyny z prowincji CastellónCD Castellón i Deportivo Cervantes. Nazwa El Madrigal obowiązywała w latach 1925–2017 i pochodziła od miejskich terenów o tej samej nazwie, na których leży obiekt.

Pierwsza przebudowa miała miejsce w 1952 r., obejmując m.in. powiększenie boiska z wymiarów 95 × 65 metrów na 105 × 65 metrów (były to wymiary boiska Stadionu Olimpijskiego w Helsinkach, na którym rozgrywano mecze w ramach Igrzysk Olimpijskich 1952, a które zaadaptowało wiele stadionów na świecie).

W latach 60. zbudowano fragment dachu, a w latach 1971–1972 oddano do trybunę południową. Zostały one jednak wyburzone w 1988 r. w celu zbudowania nowej, którą otwarto 8 marca 1989 podczas towarzyskiego meczu z Atlético Madryt.

Z okazji 75. rocznicy inauguracji stadionu (czyli w 1998 r.) klub rozpoczął kolejną przebudowę. Południowa trybuna została po raz kolejny zburzona, a w jej miejscu stanęła nowa, częściowo kryta, z lożami VIP; zmieniono także koronę trybuny północnej. Prace zakończono w sezonie 1999/00.

Oświetlenie uruchomiono po raz pierwszy podczas meczu Tercera División, pomiędzy Villarreal CF i SE Eivissa-Ibiza. Właściciel – miasto – sfinansowało budowę masztów oświetleniowych umieszczonych w narożnikach stadionu.

Szatnie kilkakrotnie przesuwano. Do 1936 r. znajdowały się w południowo-wschodniej części stadionu; do 1989 r. w północno-wschodniej, później w południowo-zachodniej, a po ostatniej przebudowie – pod trybuną główną.

Casals Grocs (loże)[edytuj | edytuj kod]

Obiekt posiada 30 Casals Grocs, klimatyzowanych lóż, wyposażonych w telewizory do oglądania powtórek, wygodne fotele, a nawet trzy windy pozwalające na swobodny dostęp do swoich miejsc. Podczas meczów widzom w lożach oferowany jest catering. Spośród 30 Casals Grocs pięć mieści dwadzieścia osób, dwadzieścia trzy mają po szesnaście miejsc, a pozostałe dwie mieszczą po dwunastu kibiców.

Zmiany wprowadzone w związku z występami w Lidze Mistrzów[edytuj | edytuj kod]

Żeby spełnić wymogi Ligi Mistrzów stadion przeszedł rozbudowę w 2005 r. Ze względów estetycznych krzesełka zostały obleczone żółtym, nawiązującym do barw klubu, materiałem; odnowiono szatnie tworząc biuro dla trenerów, sale do fizjoterapii, łazienki i prysznice. Stworzono także biura dla delegatów technicznych UEFA, salę kontroli antydopingowych i powiększono pomieszczenie przeznaczone na konferencje prasowe. Ogrodzenie oddzielające boisko od trybun podwyższono do poziomu jednego metra, przebudowano wejścia dla kibiców i zbudowano dwie restauracje.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]