Eudokia (Mieszczeriakowa)
| Jekatierina Mieszczeriakowa | |
| Ihumenia | |
| Kraj działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
1895 |
| Data i miejsce śmierci |
24 czerwca 1977 |
| Przełożona monasteru Opieki Matki Bożej w Bussy-en-Othe | |
| Okres sprawowania |
1948-1977 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Śluby zakonne |
1927 |
Eudokia, imię świeckie Jekatierina Mieszczeriakowa, zd. Courtin (ur. 1895 w Moskwie, zm. 24 czerwca 1977 w Bussy-en-Othe) – rosyjska mniszka prawosławna.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Była córką zruszczonego francuskiego wojskowego i jego żony, rosyjskiej szlachcianki z rodziny Borisoglebskich[1].
Ukończyła gimnazjum w Jałcie[2]. W wieku 25 lat wyszła za mąż za historyka A. Mieszczeriakowa, który zmarł po dwóch latach małżeństwa[3]. Życie monastyczne rozpoczęła w tajnej wspólnocie mniszej w Kuzeltasze na Krymie natychmiast po śmierci męża[3] lub dopiero w 1927[2]. Pięć lat później została aresztowana, jednak zamiast kary zesłania otrzymała zgodę na wyjazd do Francji dzięki posiadanemu obywatelstwu francuskiemu[1]. Osiadła w Paryżu, gdzie pracowała w Instytucie św. Sergiusza z Radoneża jako lektorka języka angielskiego[2].
W Paryżu zamierzała początkowo założyć wspólnotę monastyczną razem z mniszką Marią (Skobcową), jednak ich wizje życia mniszego radykalnie się różnicy: mniszka Maria pragnęła, by zakonnice prowadziły aktywną działalność społeczną, podczas gdy celem mniszki Eudokii było utworzenie klasztoru kontemplacyjnego[1]. Mniszka Eudokia żyła przez dwa lata (1938-1940) w kierowanej przez Marię wspólnocie "Prawosławna Sprawa" w Paryżu, po czym, uznawszy, że brakuje jej prawdziwego ducha monastycznego, wystąpiła z niej razem z mniszką Blandyną (Oboleńską)[3]. Razem z wymienioną zakonnicą oraz z mniszką Teodozją (Sołomianską) utworzyła skit Kazańskiej Ikony Matki Bożej w Moisenay-le-Grand. Jego mieszkanki przeniosły się następnie do podarowanego mniszkom majątku w Bussy-en-Othe[3]. W 1948 mniszka Eudokia otrzymała godność ihumeni[2].
Pierwsza przełożona zdecydowała o charakterze monasteru, który w jej zamyśle miał być równocześnie otwarty na świat i wierny prawosławnej tradycji. Zamierzała przyjmować do wspólnoty mniszki pochodzące z różnych krajów; z czasem faktycznie mniszki z Rosji znalazły się w monasterze w mniejszości[1].
Jej młodsza siostra również była mniszką prawosławną, w monasterze nosiła imię Dorota. Żyła w monasterze Kazańskiej Ikony Matki Bożej w Moisenay-le-Grand[4].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d A. Matreńczyk, Rozsadnik w Bussy, "Przegląd Prawosławny", nr 2 (212), luty 2003.
- ↑ a b c d Игумения Евдокия
- ↑ a b c d Antonow W.: ЖЕНСКИЙ МОНАСТЫРЬ ПОКРОВА ПРЕСВЯТОЙ БОГОРОДИЦЫ. Бюсси-ан-От, Франция. В. В. Антонов, А. В. Кобак, Русские храмы и обители в Европе СПб, Лики России, 2005.. [dostęp 2013-12-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-12-18)]. (ros.).
- ↑ Игумения Дорофея (Куртен)