Eugeniusz Babraj

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Eugeniusz Babraj
kapitan piechoty kapitan piechoty
Data i miejsce urodzenia

23 października 1896
Kraków

Data i miejsce śmierci

28 maja 1942
Magdalenka

Przebieg służby
Siły zbrojne

Wojsko Polskie

Jednostki

Batalion KOP „Bereźne”

Stanowiska

dowódca plutonu

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
II wojna światowa

Odznaczenia
Krzyż Niepodległości Srebrny Krzyż Zasługi (II RP, nadany dwukrotnie)

Eugeniusz Babraj (ur. 23 października 1896 w Krakowie, zm. 28 maja 1942 w Magdalence) – kapitan piechoty Wojska Polskiego, działacz niepodległościowy.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 23 października 1896 w Krakowie, w rodzinie Michała[1]. W czasie I wojny światowej walczył w szeregach 1 pułku piechoty Legionów Polskich[2].

Mianowany porucznikiem ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1921 w korpusie oficerów piechoty. W latach 1923–1933 pełnił służbę w 59 pułku piechoty w Inowrocławiu[3][4][5][6]. W kwietniu 1933 został przeniesiony do Korpusu Ochrony Pogranicza[7]. Na stopień kapitana został mianowany ze starszeństwem z 1 stycznia 1936 i 102. lokatą w korpusie oficerów piechoty[8][9]. W marcu 1939 pełnił służbę w batalionie KOP „Bereźne” na stanowisku dowódcy plutonu łączności[10].

We wrześniu 1941 został zatrzymany pod fałszywym nazwiskiem „Eugeniusz Borkowski” i osadzony w alei Szucha, a następnie na Pawiaku. 28 maja 1942 został rozstrzelany w Magdalence[11].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Eugeniusz Babraj [online], wbh.wp.mil.pl [dostęp 2022-11-24].
  2. Żołnierze Niepodległości : Babraj Eugeniusz. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2023-10-29].
  3. Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 293, 454.
  4. Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 266, 396.
  5. Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 73, 255.
  6. Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 92, 587.
  7. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 11 kwietnia 1933, s. 95.
  8. Rybka i Stepan 2021 ↓, s. 389.
  9. Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 48, w marcu 1939 zajmował 69. lokatę.
  10. Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 929.
  11. Program „Straty osobowe i ofiary represji pod okupacją niemiecką”. Fundacja „Polsko-Niemieckie Pojednanie”. [dostęp 2023-10-28].
  12. M.P. z 1931 r. nr 251, poz. 335.
  13. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 19 marca 1932, s. 198.
  14. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 11 listopada 1938, s. 56.
  15. M.P. z 1928 r. nr 260, poz. 636 „w uznaniu zasług, położonych na polu pracy w poszczególnych działach wojskowości”.
  16. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 15 z 11 listopada 1928, s. 416.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]