F1 Powerboat Racing

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Zawodnik na zakręcie

Formuła 1 Powerboat Racing – odbywający się corocznie od 1981 roku (z wyjątkiem sezonów 1987, 1988 i 1989, gdy zawody się nie odbyły) cykl mistrzostw świata składający się z kilku rund, zwanych Grand Prix. Dyscyplina ta wzorowana jest na Formule 1. Trasa wyścigu wyznaczana jest zwykle na jeziorach, zatokach lub w portach.

Kwalifikacje[edytuj | edytuj kod]

Gdy liczba zgłoszonych zawodników przekracza 24, to kierowcy nie posiadający kontraktu biorą udział w 30-minutowej sesji przed-kwalifikacyjnej, z której do wyścigu kwalifikują się ci, którzy uzyskali najlepszy czas pojedynczego okrążenia. Gdy się zgłosi równo lub mniej, niż 24 zawodników, sesja przed-kwalifikacyjna jest pomijana.

Później odbywa się godzinny trening wolny. W razie zmiany trasy sędziowie mogą dołożyć jeszcze jeden trening.

Następnie mamy pierwszy trening 45 minutowy z pomiarem czasu, podczas którego każda łódź może wykonać maksymalnie 15 okrążeń nie licząc pierwszego (wyjazdowego).

W drugim, 45 minutowym treningu z pomiarem czasu zasady są takie same, jak podczas pierwszego treningu, a czasy uzyskane w pierwszym treningu przechodzą do drugiego, gdzie kierowcy starają się je poprawić.

Sześciu kierowców z najlepszymi czasami pojedynczego okrążenia przechodzi do 30 minutowej rundy finałowej, gdzie mają dwie próby poprawy czasu uzyskanego wcześniej. Po treningu ich silniki zostają zaplombowane, a łodzie zważone.

Wymiana kadłuba między treningami wiąże się z anulowaniem wcześniej uzyskanego czasu, a jeżeli dwa pierwsze treningi już się zakończyły, to kierowca rusza z końca stawki.

Wyścig[edytuj | edytuj kod]

Zawodnicy startują do wyścigu ustawieni jeden obok drugiego, równolegle do pomostu startowego. Na każdą łódź przypada 5 m długości pomostu. Pierwsza boja, oddalona co najmniej o 300 m, nie powinna być ustawiona prostopadle do pomostu. W razie niespełnienia któregoś z tych obowiązków kierowcy startują pojedynczo.

30 sekund przed startem kierowcy zostają poinformowani przez tablicę z napisem 30 s o tym, że zaraz wystartują. Włączenie silnika w tym czasie jest zabronione i karane odjęciem jednego okrążenia od jego rezultatu. Później zapalają się czerwone światła. Kierowcy ruszają dopiero wtedy, gdy zapali się zielone światło. Następnie znowu włączane są czerwone światła, a zawodnik, który nie wystartował do tego czasu, musi czekać na zielone światło. Wszelkie naprawy podczas startu i restartu są zabronione i karane dyskwalifikacją.

Zawodnik, któremu udzielono pomocy z zewnątrz podczas wyścigu, zostaje zdyskwalifikowany. Napraw mogą udzielać jedynie dwaj wybrani przez zespół mechanicy na pomoście startowym.

Wyścig trwa 45 minut, ale w razie restartu jego czas może wydłużyć się nawet do 90 min. Wygrywa ten zawodnik, który w tym czasie zrobi najwięcej okrążeń. Gdy kilku kierowców zrobi tyle samo okrążeń, wygrywa ten, który jako pierwszy minął linię mety.

Boje mają kolor pomarańczowy lub żółty. Przy bojach pomarańczowych zawodnicy skręcają w lewo, a przy żółtych w prawo. Za zniszczenie pierwszej boi zawodnikowi odejmowane jest jedno okrążenie od rezultatu wyścigu i naliczana kara finansowa w wysokości 420 euro, a gdy sytuacja się powtórzy, zawodnik jest dyskwalifikowany i ma naliczane kolejne 420 euro kary.

Najdłuższa prosta może mieć maksymalnie 850 m.

Po wyścigu kierowca ma prawo zrobić rundę honorową, a zwycięzca może na nią zabrać swych mechaników na pokład łodzi. Po wyścigu kontroli podlegają silniki każdej łodzi.

Każdy zawodnik na jednych zawodach może dostać dwie żółte kartki za niebezpieczną jazdę lub jedną czerwoną za szczególnie niebezpieczną jazdę. Przy trzech żółtych kartkach lub jednej czerwonej zawodnik nie może startować w następnej rundzie, a jego łodzią płynie zawodnik rezerwowy. Wcześniej dostana żółta kartka obowiązuje przez cztery wyścigi od chwili jej dostania.

Gdy team wystawia dwie łodzie, to jeden zawodnik musi mieć lusterka żółte, a drugi pomarańczowe.

Punktacja[edytuj | edytuj kod]

Za każdy wyścig przyznawane są punkty, a mistrzem świata zostaje zawodnik, który uzbierał najwięcej punktów w sezonie.

Miejsce Punkty
1 20
2 15
3 12
4 9
5 7
6 5
7 4
8 3
9 2
10 1

Gdy zawodnicy przepłynęli 70% lub więcej z planowanego dystansu wyścigu, to otrzymują pełne punkty.

Gdy przepłynęli od 35% do 70%, to dostają połowę punktów.

Punkty nie są przyznawane za mniej niż 35% dystansu wyścigu.

Przerwanie wyścigu[edytuj | edytuj kod]

Wyścig może być przerwany, gdy powstanie czynnik zagrażający zdrowiu i życiu zawodników (np. silny wiatr). Zawodnicy informowani są o przerwaniu wyścigu przez podniesienie czerwonej flagi. Każdy zawodnik widząc flagę ma obowiązek włączyć czerwone światło, które jest obowiązkowym wyposażeniem każdej łodzi. Wtedy ściganie się jest zabronione, a kierowcy powinni ustawić się na swoim miejscu na pomoście startowym. Pozycje startowe są zgodne z pozycją, na jakiej płynął zawodnik w chwili przerwania wyścigu. Naprawy dozwolone są tylko na pomoście startowym, a łódź, która nie jest gotowa w chwili rozpoczynania restartu na ustawienie się na swej pozycji, startuje z końca stawki.

Zawodnicy płyną tyle czasu, ile zostało do końca w chwili jego przerwania, nie licząc pierwszego okrążenia.

Każdy zawodnik winny przerwania wyścigu zostanie z niego zdyskwalifikowany.

Neutralizacja wyścigu[edytuj | edytuj kod]

Organizator może zarządzić neutralizację wyścigu, gdy coś sprawia niebezpieczeństwo lub trzeba wejść na trasę wyścigu.

W chwili podniesienia żółtych flag zawodnicy muszą zwolnić, a łódź wyznaczona do tego celu lub lider wyścigu jest wtedy łodzią bezpieczeństwa. Jej celem jest narzucenie powolnego tempa zawodnikom (ok. 4000 obr./min.). Każdy zawodnik musi także włączyć żółte światła w łodzi. Wyprzedzanie po 5 sekundach od wywieszenia żółtych flag jest zabronione i karane odjęciem jednego okrążenia od wyniku zawodnika. Podczas neutralizacji, zawodnik, który opuścił trasę wyścigu, może na nią wrócić na ostatniej pozycji. Kiedy trasa jest już czysta, żółta flaga wywieszona jest jedynie w punkcie nadzoru wyścigu.

Gdy pierwsze dziesięć łodzi jest na swoich pozycjach (zgodnych z pozycjami zajmowanymi w chwili wywieszenia żółtych flag), zostają wywieszone zielone flagi.

Start do restartu jest startem lotnym. Każdy zawodnik, który nie jest na odpowiedniej pozycji w chwili restartu ma odjęte jedno okrążenie od wyniku wyścigu.

Dane techniczne[edytuj | edytuj kod]

Łodzie F1H2O są napędzane silnikiem Mercury Racing 2.5 EFI o pojemności 2,5 l.

Jest to jednostka V6, dwusuwowa, która przy 10500 obr/min generujemoc 425 KM.

Silnik spala 120 litrów na godzinę.

Waga silnika: 118 kg.

Długość łodzi: minimum 4,6 m – maximum 6m

Szerokość: 2,1 m

Waga bolidu (bez motoru): 390 kg

Prędkość maksymalna: 240 km/h

Przyśpieszenie: 0-100 km/h: 2 sekundy, 0-160km/h: 3,9 sekundy[1]

Mistrzostwa świata F1 H2O[edytuj | edytuj kod]

Sezon I miejsce II miejsce III miejsce
1981 Włochy Renato Molinari Wielka Brytania Bob Spalding Wielka Brytania Tom Percival
1982 Wielka Brytania Roger Jenkins Włochy Renato Molinari Wielka Brytania Tom Percival
1983 Włochy Renato Molinari Holandia Cees van der Velden Wielka Brytania Tom Percival
1984 Włochy Renato Molinari Holandia Cees van der Velden Stany Zjednoczone Barry Woods
1985 Wielka Brytania Bob Spalding Stany Zjednoczone Ben Robertson Szwecja Bertil Wik
1986 Stany Zjednoczone Gene Thibodaux Stany Zjednoczone Art Kennedy Holandia Cees van der Velden
1990 Wielka Brytania John Hill Wielka Brytania Andy Elliott Wielka Brytania Jonathan Jones, Włochy Fabrizio Bocca
1991 Wielka Brytania Jonathan Jones Niemcy Michael Werner Wielka Brytania Steve Kerton
1992 Włochy Fabrizio Bocca Wielka Brytania Steve Kerton Wielka Brytania John Hill
1993 Włochy Guido Cappellini Niemcy Michael Werner Wielka Brytania Jonathan Jones
1994 Włochy Guido Cappellini Wielka Brytania Jonathan Jones Niemcy Michael Werner
1995 Włochy Guido Cappellini Niemcy Michael Werner Belgia Danny Bertels
1996 Włochy Guido Cappellini Finlandia Pertti Leppälä Wielka Brytania Jonathan Jones, Niemcy Michael Werner
1997 Stany Zjednoczone Scott Gillman Finlandia Pertti Leppälä Włochy Guido Cappellini
1998 Wielka Brytania Jonathan Jones Włochy Guido Cappellini Włochy Massimo Roggiero
1999 Włochy Guido Cappellini Stany Zjednoczone Scott Gillman Finlandia Pertti Leppälä
2000 Stany Zjednoczone Scott Gillman Włochy Francesco Cantando Włochy Guido Cappellini
2001 Włochy Guido Cappellini Włochy Francesco Cantando Francja Philippe Dessertenne
2002 Włochy Guido Cappellini Arabia Saudyjska Laith Pharaon Włochy Massimo Roggiero
2003 Włochy Guido Cappellini Stany Zjednoczone Scott Gillman Włochy Francesco Cantando
2004 Stany Zjednoczone Scott Gillman Włochy Francesco Cantando Włochy Fabio Comparato
2005 Włochy Guido Cappellini Finlandia Sami Seliö Stany Zjednoczone Scott Gillman
2006 Stany Zjednoczone Scott Gillman Włochy Guido Cappellini Zjednoczone Emiraty Arabskie Thani al Qamzi
2007 Finlandia Sami Seliö Włochy Guido Cappellini Zjednoczone Emiraty Arabskie Thani al Qamzi
2008 Stany Zjednoczone Jay Price Finlandia Sami Seliö Szwecja Jonas Andersson
2009 Włochy Guido Cappellini Zjednoczone Emiraty Arabskie Thani al Qamzi Finlandia Sami Seliö
2010 Finlandia Sami Seliö Stany Zjednoczone Jay Price Włochy Alex Carella
2011 Włochy Alex Carella Stany Zjednoczone Jay Price Zjednoczone Emiraty Arabskie Thani al Qamzi
2012 Włochy Alex Carella Francja Philippe Chiappe Zjednoczone Emiraty Arabskie Thani al Qamzi
2013 Włochy Alex Carella Stany Zjednoczone Shaun Torrente Francja Philippe Chiappe
2014 Francja Philippe Chiappe Włochy Alex Carella Stany Zjednoczone Shaun Torrente
2015 Francja Philippe Chiappe Włochy Alex Carella Stany Zjednoczone Shaun Torrente
2016 Francja Philippe Chiappe Stany Zjednoczone Shaun Torrente Finlandia Sami Seliö
2017 Włochy Alex Carella Francja Philippe Chiappe Szwecja Erik Stark
2018 Stany Zjednoczone Shaun Torrente Szwecja Erik Stark Zjednoczone Emiraty Arabskie Thani al Qamzi
2019 Stany Zjednoczone Shaun Torrente Szwecja Jonas Andersson Norwegia Marit Stromoy
2020 nie wykonano z powodu covid-19
2021 Szwecja Jonas Andersson Zjednoczone Emiraty Arabskie Thani al Qamzi Stany Zjednoczone Shaun Torrente

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. F1H2O. [dostęp 2014-04-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-04-07)].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]