Fedele Fenaroli
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Pochodzenie | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Gatunki | |
| Zawód | |
Fedele Fenaroli (ur. 25 kwietnia 1730 w Lanciano, zm. 1 stycznia 1818 w Neapolu[1][2]) – włoski kompozytor.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Muzyki uczył się początkowo u swojego ojca, organisty w bazylice Santa Maria del Ponte w Lanciano[1][2]. Następnie studiował w Conservatorio di Santa Maria di Loreto w Neapolu u Francesca Durante, Pietra Antonia Gallo i Leonarda Leo[1][2]. W 1762 roku został drugim, a w 1777 roku pierwszym kapelmistrzem tegoż konserwatorium[1][2]. Od 1807 roku wykładał kontrapunkt w nowo utworzonym Conservatorio San Pietro a Majella[2]. Do jego uczniów należeli Domenico Cimarosa, Saverio Mercadante, Michele Carafa i Nicola Antonio Zingarelli[1][2].
Pisał głównie utwory religijne, był też autorem oper I due sediarii (wyst. Neapol 1759, zaginiona) i La distaffa degli Amaleciti (wyst. Chieti 1780)[1][2]. Napisał prace Regole musicali per i principianti di cembalo nel sonar coi numeri (Neapol 1775), Partimento ossia Basso numerato (Rzym 1800) i Studio del contrappunto (Rzym 1800)[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Fedele Fenaroli – twórczość tego autora dostępna w bibliotece cyfrowej International Music Score Library Project