Felicja Masojada
| Data urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Zawód, zajęcie | |
| Narodowość | |
| Dzieci |
Edmund Masajada |
| Odznaczenia | |
| |
Felicja Masojada vel Masajada (ur. 18 maja 1898, zm. 15 czerwca 1943[1] w Kisoryczach) – polska nauczycielka, Sprawiedliwa wśród Narodów Świata, ofiara zbrodni ukraińskich nacjonalistów.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Córka Michała i Marii Karoliny. Była nauczycielką, a od 1937 roku kierowniczką szkoły powszechnej w Okopach na Wołyniu[2].
Miała syna Edmunda, który był partyzantem w sowieckim oddziale I. Szytowa, a po wojnie pułkownikiem Wojska Polskiego[2].
Była poważana przez lokalną społeczność za swoje zaangażowanie w sprawy społeczne; pomagała ludziom m.in. lecząc ich. W czasie wojny miała kontakty z partyzantami sowieckimi, otrzymywała od nich lekarstwa i środki opatrunkowe. Pomagała ukrywającym się Żydom, m.in. wraz z o. Ludwikiem Wrodarczykiem udzieliła schronienia braciom Alexandrowi i Samuelowi Lewinom[3][1][4].
W czasie rzezi wołyńskiej, pomimo wzrastającego zagrożenia ze strony ukraińskich nacjonalistów, wybrała się do Rokitna. W drodze powrotnej, przejeżdżając 15 czerwca 1943 przez wieś Kisorycze, wpadła w ręce ukraińskiej bojówki i została zamordowana z użyciem tortur. Wraz z nią w podobny sposób zginął woźnica Kasper Koziński i 80-letnia dawna służąca (traktowana jako członek rodziny) Elżbieta Jeż. Sprawcy darowali życie żonie woźnicy, która była Ukrainką[3][2][4].
Upamiętnienie[edytuj | edytuj kod]
Dzięki staraniom ratowanego przez nią Alexandra Lewina Instytut Jad Waszem w 2000 roku pośmiertnie uhonorował Felicję Masojadę tytułem Sprawiedliwy wśród Narodów Świata[4]. W imieniu matki z rąk ambasadora Izraela Szewacha Weissa medal odebrał Edmund Masajada[5].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Masojada Felicja. collections.yadvashem.org. [dostęp 2024-02-18]. (ang.).
- ↑ a b c OKOPY. wolynskie.pl. [dostęp 2024-02-18]. (pol.).
- ↑ a b Władysław Siemaszko, Ewa Siemaszko, Ludobójstwo dokonane przez nacjonalistów ukraińskich na ludności polskiej Wołynia 1939-1945, Warszawa: „von borowiecky”, 2000, s. 764-765, ISBN 83-87689-34-3, OCLC 749680885.
- ↑ a b c Historia pomocy - o. Ludwik Wrodarczyk i Felicja Masojada. sprawiedliwi.org.pl. [dostęp 2024-02-18]. (pol.).
- ↑ W poszukiwaniu utraconych lat. filmpolski.pl. [dostęp 2024-02-18]. (pol.).
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- "W poszukiwaniu utraconych lat" (film dokumentalny). YouTube. [dostęp 2024-02-18]. (pol.).