Feliks Wysocki
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| profesor nauk ekonomicznych | |
| Specjalność: ekonometria, statystyka | |
| Alma Mater | |
| Doktorat |
1981 |
| Habilitacja |
25 maja 1998 |
| Profesura |
1 sierpnia 2011 |
| Nauczyciel akademicki | |
| Uczelnia | |
Feliks Wysocki (ur. 1949 w Murzynowie Leśnym) – polski ekonomista związany z rolnictwem.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Pochodził z rodziny nauczycielskiej. Uczył się w Technikum Łączności w Poznaniu (matura w 1968). Od 1968 do 1973 studiował na Wyższej Szkole Ekonomicznej w Poznaniu (Wydział Ekonomiki Produkcji). W 1980 był na stażu w Institut Nationale Agronomique (Paryż). Doktoryzował się w 1981 (rozprawa: Optymalizacja procesu przemieszczania buraków cukrowych ze strefy surowcowej do cukrowni). Od 1989 do 1990 konsultował się z naukowcami z Akademii Rolniczej w Moskwie co do rozpoznawania typów struktur gospodarczych w rolnictwie. W 1998 habilitował się na podstawie wcześniejszego dorobku oraz pracy Metody statystycznej analizy wielowymiarowej w rozpoznawaniu typów struktury przestrzennej rolnictwa. W 2000 został profesorem nadzwyczajnym, a w sierpniu 2011 otrzymał tytuł profesora nauk ekonomicznych[1].
Od 1973 związany był z obecnym Uniwersytetem Przyrodniczym w Poznaniu. Od 1994 do 1997 był kierownikiem Zakładu Zarządzania, a od 1997 kierownikiem Zakładu Ekonometrii, Finansów i Rachunkowości. Od 2007 łączył dwa stanowiska: kierownika Katedry Finansów i Rachunkowości oraz Zakładu Metod Ilościowych i Finansów w tej katedrze. Był też dziekanem do spraw dydaktyki i prodziekanem do spraw studiów (2007-2012)[1].
Dorobek[edytuj | edytuj kod]
Opublikował 233 pozycje (w tym 163 oryginalne prace twórcze), jedenaście monografii i pięć podręczników. Był promotorem dziewięciu prac doktorskich. Recenzował rozprawy doktorskie dla SGGW w Warszawie, Uniwersytetu Ekonomicznego we Wrocławiu i Akademii Rolniczej w Krakowie. Od 2007 był skarbnikiem Stowarzyszenia Ekonomistów Rolnictwa i Agrobiznesu[1].
Zainteresowania[edytuj | edytuj kod]
Główne zainteresowania to:
- metody optymalizacji kampanii cukrowniczych,
- efektywność gospodarowania rolnictwa indywidualnego,
- zastosowanie metod taksonomicznych w analizach typologicznych,
- zróżnicowania regionalne gospodarki wiejskiej,
- strategie rozwoju regionalnego obszarów wiejskich,
- badania popytu konsumpcyjnego,
- badania aktywności ekonomicznej ludności wiejskiej,
- prognozowanie i programowanie rozwoju wiejskiego zaplecza technicznego[1].
Istotne prace to m.in.:
- Metody taksonomiczne w rozpoznawaniu typów ekonomicznych rolnictwa i obszarów wiejskich,
- Strategia rozwoju województwa wielkopolskiego,
- Strategia rozwoju rolnictwa i obszarów wiejskich w Wielkopolsce[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- lista publikacji. up.poznan.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-04-27)]. - dostęp 26.4.2017