Filipinomysz brunatna
| Apomys brownorum | |||
| Heaney, Balete, Rickart, Alviola, M.R.M. Duya, M.V. Duya, Veluz, VandeVrede & Steppan, 2011 | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Infragromada | |||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Infrarząd | |||
| Nadrodzina | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina | |||
| Plemię | |||
| Rodzaj | |||
| Podrodzaj | |||
| Gatunek |
filipinomysz brunatna | ||
| Synonimy | |||
| |||
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2] | |||
 brak danych
| |||
Filipinomysz brunatna[3] (Apomys brownorum) – gatunek ssaka z podrodziny myszy (Murinae) w obrębie rodziny myszowatych (Muridae), występujący endemicznie w prowincji Zambales na Filipinach w wysokich partiach góry Mount Tapulao.
Taksonomia[edytuj | edytuj kod]
Gatunek po raz pierwszy zgodnie z zasadami nazewnictwa binominalnego opisał w 2011 roku amerykańsko-filipiński zespół zoologów (Amerykanie – Lawrence R. Heaney, Eric A. Rickart, Lawren VandeVrede i Scott J. Steppan oraz Filipińczycy – Danilo S. Balete, Phillip A. Alviola, Mariano Roy M. Duya, Melizar V. Duya i M. Josefa Veluz) nadając mu nazwę Apomys (Megapomys) brownorum[1]. Holotyp pochodził ze szczytu Mount Tapulao (15°28′54,8″N 120°07′10,4″E/15,481889 120,119556), na wysokości 2024 m n.p.m., z barangayu Salasa, w gminie Palauig, w prowincji Zambales, na wyspie Luzon, w Filipinach[4][5]. Holotyp (o numerze 183524 FMNH) stanowi dorosły samiec schwytany w 12 stycznia 2005 roku przez Danilo S. Balete’a. Eksponat jest przechowywany w Muzeum Historii Naturalnej w Chicago[4].
Apomys brownorum należy do podrodzaju Megapomys[5]. A. brownorum jest najbliżej spokrewniony z A. banahao[5]. Nie ma danych by był sympatryczny z jakimkolwiek innym gatunkiem z podrodzaju Megapomys, ale jest sympatryczny z A. microdon i A. musculus które należą do podrodzaju Apomys[5]. Autorzy Illustrated Checklist of the Mammals of the World uznają ten takson za gatunek monotypowy[5].
Etymologia[edytuj | edytuj kod]
- Apomys: Apo, Mindanao, Filipiny; gr. μυς mus, μυος muos „mysz”[6].
- brownorum: Barbara Elaine Brown (1929–2019) amerykańska biolożka i jej mąż Roger Brown, w uznaniu ich wieloletniego wsparcia badań nad różnorodnością ssaków[4].
Zasięg występowania[edytuj | edytuj kod]
Filipinomysz brunatna znany jest tylko z miejsca typowego w zachodniej części wyspy Luzon, należącej do Filipin; nie została odłowiona na niższych wysokościach (1690 m) na Mount Tapulao, gdzie napotkano A. zambalensis, ale występuje na innych, dotychczas nieodkrytych wysokich partiach gór Zambales[5].
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
Długość ciała (bez ogona) 123–140 mm, długość ogona 107–116 mm, długość ucha 21–22 mm, długość tylnej stopy 31–36 mm; masa ciała 60–84 g[7]. Filipinomysz brunatna jest najmniejszym z gatunków z podrodzaju Megapomys. Jest gryzoniem małej wielkości. Ogon stanowi 82-90% długości tułowia. Futro w części grzbietowej jest gęste, miękkie i umiarkowanie długie o wybarwieniu ciemnobrązowym lub rdzawo-brązowym z nieco jaśniejszym odcieniem na bokach. W części brzusznej futro jest ciemnoszare, przechodzące na krańcach w szaro-ochrowy[8].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Heaney i in. 2011 ↓, s. 25.
- ↑ R. Kennerley, Apomys brownorum, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2017, wersja 2021-3 [dostęp 2022-02-24] (ang.).
- ↑ Nazwy polskie za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 264. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
- ↑ a b c Heaney i in. 2011 ↓, s. 26.
- ↑ a b c d e f C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 490. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).
- ↑ E.A. Mearns. Descriptions of new genera and species of mammals from the Philippine Islands. „Proceedings of the United States National Museum”. 28, s. 455, 1905. (ang.).
- ↑ Ch. Denys, P. Taylor & K. Aplin. Opisy gatunków Muridae: Ch. Denys, P. Taylor, C. Burgin, K. Aplin, P.-H. Fabre, R. Haslauer, J. Woinarski, B. Breed & J. Menzies: Family Muridae (True Mice and Rats, Gerbils and relatives). W: D.E. Wilson, R.A. Mittermeier & T.E. Lacher (redaktorzy): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 7: Rodents II. Barcelona: Lynx Edicions, 2017, s. 664. ISBN 978-84-16728-04-6. (ang.).
- ↑ Heaney i in. 2011 ↓, s. 26–28.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- L.R. Heaney, D.S. Balete, E.A. Rickart, P.A. Alviola, M.R.M. Duya, M.V. Duya, M.J. Veluz, L. VandeVrede & S.J. Steppan. Seven New Species and a New Subgenus of Forest Mice (Rodentia: Muridae: Apomys ) from Luzon Island. „Fieldiana Life and Earth Sciences”. 2, s. 1–60, 2011. Muzeum Historii Naturalnej w Chicago (Field Museum of Natural History). DOI: 10.3158/2158-5520-2.1.1. (ang.).