Filomena Bortkiewiczowa

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Filomena Bortkiewicz
Data i miejsce urodzenia

8 grudnia 1920
Wilno

Data i miejsce śmierci

18 marca 1993
Łódź

docent nauk prawnych
Specjalność: historia prawa polskiego
Alma Mater

Uniwersytet Łódzki

Doktorat

1960

Habilitacja

1971

Nauczyciel akademicki
Uczelnia

Uniwersytet Łódzki

Filomena Elżbieta Bortkiewicz (ur. 8 grudnia 1920 w Wilnie, zm. 18 marca 1993 w Łodzi) – polska historyk państwa i prawa polskiego, docent Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Łódzkiego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Studia prawnicze zaczęła na USB, przerwane przez wojnę. W latach 1941–1944 była aktywna w tajnym nauczaniu. Następnie pracowała w Urzędzie Głównego Pełnomocnika Rządu RP do Spraw Ewakuacji w LSRR. Studia prawnicze dokończyła na . Doktorat w 1960 Nadziały i powinności chłopów pańszczyźnianych w dobrach prywatnych Królestwa Polskiego (promotorzy: Stanisław Śreniowski i Józef Litwin). Habilitacja w 1971 - Alienacje nieruchomości w prawie wiejskim w Małopolsce XVI-XVIII w.. Docent 1972. Zatrudniona na od 1950 Katedrze Prawa Rzymskiego, później w Katedrze i Zakładzie Historii Państwa i Prawa Polskiego (1951–1990) (kierownik 1972–1987). Zajmowała się historią społeczno-gospodarczą i oraz historią chłopów polskich XIX i XX wieku.

Wybrane publikacje[edytuj | edytuj kod]

  • Prawa do ziemi chłopów pańszczyźnianych w dobrach prywatnych Królestwa Polskiego w latach 1846–1861 w świetle materiałów archiwalnych dot. pow. piotrkowskiego, 1956.
  • Nadziały i powinności chłopów pańszczyźnianych w dobrach prywatnych Królestwa Polskiego, Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe 1958.
  • Alienacje nieruchomości w prawie wiejskim w Małopolsce XVI-XVIII w., Łódź: Uniwersytet Łódzki 1970.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]