Teoria formy otwartej
Teoria formy otwartej – koncepcja dotycząca sztuk pięknych, szczególnie architektury, której twórcą był Oskar Hansen.
Teoria[edytuj | edytuj kod]
W myśl teorii formy otwartej, artysta przez artefakt artystyczny, nie tworzy zamkniętego dzieła sztuki, lecz buduje możliwość kontekstu i interpretacji.
Dzieło o formie otwartej jest zawsze gotowe, aby znaleźć się w nowych okolicznościach, w nowym czasie, w nowej relacji ze zmienną rzeczywistością. Od odbiorcy, który jest jednocześnie widzem i aktorem biorącym czynny udział, żąda indywidualnej interpretacji i obliguje go do budowania kontekstu. Dzięki temu dzieło zawsze żyje, nie traci aktualności i tym samym nie marnotrawi środków. Artysta postuluje bezklasowość, egalitaryzm, bezhierarchiczność, demokrację, niedogmatyczność, decentralizację, asymetrię.
Twórcy form otwartych (wybór)[edytuj | edytuj kod]
Jerzy Jarnuszkiewicz, Julian Pałka, Jerzy Sołtan, Stanisław Zamecznik, Lech Tomaszewski, Zofia Kulik, Zbigniew Ihnatowicz
Projekty i realizacje architektoniczne (przykłady)[edytuj | edytuj kod]
- pawilon na wystawę Expo'58 w Brukseli (J. Sołtan, Z. Ihnatowicz, O. Hansen, J. Kosiński)
- pawilon "Tropik" na targi w Damaszku (O. Hansen, L. Tomaszewski)
- projekt pomnika ofiar obozu Auschwitz, niezrealizowany (J. Jarnuszkiewicz, J. Pałka, O. Hansen)
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Oskar Hansen: Ku formie otwartej. Warszawa: Fundacja Galerii Foksal, Revolver (Frankfurt), Muzeum ASP, 2005. ISBN 83-89302-07-1.
- Rosalind Krauss: Sculpture in the Expanded Fields, "October" Vol.8, s.30-44. Spring: The MIT Press, 1979