Franciszek Aleksandrowicz

Franciszek Aleksandrowicz
	generał dywizji
Data i miejsce urodzenia	4 grudnia 1856 ; Lwów
Data i miejsce śmierci	3 stycznia 1927 ; Kraków
	Przebieg służby
Lata służby	1877–1909, 1914–1921
Siły zbrojne	Armia Austro-Węgier,; Wojsko Polskie
Jednostki	4 DP
Stanowiska	dowódca dywizji
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa,; wojna polsko-ukraińska,; wojna polsko-bolszewicka
	Odznaczenia
	;

Następująca wersja przejrzana tej strony, którą oznaczono 24 mar 2018, była oparta na tej wersji.

Franciszek Aleksandrowicz^[1] (ur. 4 grudnia 1856 we Lwowie, zm. 3 stycznia 1927 w Krakowie) – generał major cesarskiej i królewskiej Armii, generał dywizji Wojska Polskiego.

Życiorys

Od 1877 oficer austriackiej piechoty. Na kolejnych stanowiskach dowódczych i sztabowych. Zakończył Akademię Sztabu Generalnego w Wiedniu. 1 lipca 1909 został przeniesiony w stan spoczynku. 4 czerwca 1912 został mianowany tytularnym generałem majorem. Po wybychu I wojny światowej został powołany do służby czynnej (reaktywowany). 12 września 1914 objął dowództwo 4 Brygady Piechoty Landsturmu, wchodzącej w skład załogi Twierdzy Kraków.

Od 5 listopada 1918 dowódca Wojsk Polskich na Śląsku. Od stycznia do kwietnia 1919 dowódca Grupy Operacyjnej. W marcu 1919 na czele oddziałów wojskowych wyruszył z Żywca na odsiecz Lwowa. Od kwietnia do grudnia 1919 roku dowódca 4 Dywizji Piechoty na froncie małopolskim. Po początkowych sukcesach w 1920 doznał niepowodzeń i został skierowany do Centralnej Stacji Zbornej w Warszawie. Potem krótko w Centralnej Komisji Kontroli Stanów. Z dniem 1 kwietnia 1921 został przeniesiony w stan spoczynku, w stopniu generała podporucznika. 26 października 1923 Prezydent RP Stanisław Wojciechowski zatwierdził go w stopniu generała dywizji ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 w korpusie generałów.

Mieszkał w Krakowie. Został pochowany na cmentarzu Rakowickim^[2].

Ordery i odznaczenia

Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari (1922)^[3]
Krzyż Walecznych – czterokrotnie (po raz pierwszy w 1922)^[4]
Krzyż na Śląskiej Wstędze Waleczności i Zasługi
Krzyż Wołyński
Odznaka Honorowa „Orlęta”^[5]
Signum Laudis (Austro-Węgry)

Przypisy

↑ Rocznik oficerski 1924 s. 1404 figuruje jako Franciszek Alexandrowicz.
↑ Lista osób zasłużonych pochowanych na Cmentarzu Rakowickim (1803–1939). W: Karolina Grodziska–Ożóg: Cmentarz Rakowicki w Krakowie. Kraków: Wydawnictwo Literackie, 1987, s. 95. ISBN 83-08-01428-3.
↑ Dekret Naczelnika Państwa z 24 marca 1922 r. L. 11445/V.M. Adj. Gen. (Dziennik Personalny z 1922 r. Nr 10, s. 322)
↑ Dziennik Personalny z 1922 r. Nr 12, s. 369
↑ Czesław Brzoza: Kraków między wojnami: kalendarium 28 X 1918 – 6 IX 1939. Kraków: 1998. s. 183

Bibliografia

Henryk Kosk: Generalicja Polska. T. 1. Pruszków: Oficyna Wydawnicza „Ajaks”, 1998

[1] Rocznik oficerski 1924 s. 1404 figuruje jako Franciszek Alexandrowicz.

[2] Lista osób zasłużonych pochowanych na Cmentarzu Rakowickim (1803–1939). W: Karolina Grodziska–Ożóg: Cmentarz Rakowicki w Krakowie. Kraków: Wydawnictwo Literackie, 1987, s. 95. ISBN 83-08-01428-3.

[3] Dekret Naczelnika Państwa z 24 marca 1922 r. L. 11445/V.M. Adj. Gen. (Dziennik Personalny z 1922 r. Nr 10, s. 322)

[4] Dziennik Personalny z 1922 r. Nr 12, s. 369

[5] Czesław Brzoza: Kraków między wojnami: kalendarium 28 X 1918 – 6 IX 1939. Kraków: 1998. s. 183

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]