Franciszek Markowski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Franciszek Markowski
ilustracja
Herb
Bończa
Rodzina

Markowscy herbu Bończa

Data urodzenia

1727

Data śmierci

1806

Ojciec

Michał Maciej Markowski

Matka

Konstancja Szeping

Żona

Eleonora ze Stadnickich

Dzieci

Piotr Markowski
Tekla z Markowskich Dunin Borkowska

Odznaczenia
Order Orła Białego Order Świętego Stanisława (Rzeczpospolita Obojga Narodów)

Franciszek Markowski herbu Bończa (ur. 1727, zm. 1806) – konfederat barski (1768-1772), senator, poseł na sejm, kasztelan sanocki w 1712 roku, właściciel dóbr na Podkarpaciu.

Był synem Michała Macieja Markowskiego i Konstancji Szeping. Żoną jego była Elonora Stadnicka herbu Drużyna, (ok.1730-1788)- córka Franciszka, (zm. 1775) - podczaszego latyczowskiego, chorążego czerwonogrodzkiego, podolskiego, posła na sejmy.

Jego synem był Piotr Markowski (1766-1833) - mąż Karoliny Żeromskiej, Jan Markowski, Kazimierz Markowski, Mikołaj Markowski, i córka Tekla Markowska a mężem jej został Michał Dunin Borkowski z Borkowic herbu Łabędź

Podpisał Konfederację Generalną Sejmu Czteroletniego jako Franciszek Markowski - senator (kasztelan sanocki). Walczył w bitwach o wolność Polski w powstaniu konfederacji barskiej w l. 1768-1772.

W 1792 odznaczony Orderem Orła Białego, w 1786 kawaler Orderu Świętego Stanisława. [1]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]