Frankie Laine
 Laine (1954) | |
| Imię i nazwisko |
Francesco Paolo LoVecchio |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
30 marca 1913 |
| Data i miejsce śmierci |
6 lutego 2007 |
| Gatunki |
jazz, pop tradycyjny, rhythm and blues, country, gospel, folk, easy listening |
| Zawód |
piosenkarz, kompozytor, aktor |
| Aktywność |
1932–2007 |
| Wydawnictwo | |
| Strona internetowa | |
Frankie Laine, właśc. Francesco Paolo LoVecchio[1][2][3] (ur. 30 marca 1913 w Chicago, zm. 6 lutego 2007 w San Diego[2][3]) – amerykański piosenkarz pochodzenia włoskiego, był popularny w latach 50.
Był synem Giovanniego i Cresenzii Lo Vecchio (z d. Salerno), emigrantów z Sycylii.
W latach 40., występował w hollywoodzkich zespołach muzycznych, zauważony przez Hoagy’ego Carmichaela, rozpoczął błyskawiczna karierę. Występował w radiu, nagrywał piosenki do filmów wytwórni Columbia, pojawiał się w telewizji. Pierwszym wylansowanym przez Laine’a przebojem, była piosenka „That’s My Desire”. Wylansował również tytułową piosenkę do legendarnego filmu „W samo południe” z Garym Cooperem.
Największe triumfy Laine święcił jednak nie w Stanach Zjednoczonych, a w Wielkiej Brytanii, gdzie wprowadził na 1. miejsce brytyjskiej listy przebojów cztery piosenki, w tym będący w zestawieniu przez 18 tygodni w 1953 roku „I Believe”, co do dziś (stan na 2007 rok) stanowi niepobity rekord. W latach 1953–1954 Laine’a ogłoszono najwybitniejszą osobowością muzyczną.
Echem jego wielkiej popularności jest fragment piosenki Leonarda Cohena „Memories”: Frankie Lane, he was singing Jezebel / I pinned an Iron Cross to my lapel / I walked up to the tallest and the blondest girl.
Karierę zakończył definitywnie w 1960 roku, z liczbą 21 złotych płyt, sprzedając na świecie około 100 mln nagrań[4].
Zmarł po operacji biodra w San Diego, o czym poinformował jego wieloletni producent Jimmy Martino[3].
Wybrane piosenki[edytuj | edytuj kod]
- „Answer Me”
- „Gunfight at the OK Coral”
- „Hey Joe!”
- „The Ballad of High Noon”
- „Jezebel”
- „I Believe”
- „Rawhide”
- „That’s My Desire”
- „A Woman in Love”
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ James Robert Parish, Michael R. Pitts: Hollywood Songsters: Garland to O’Connor. Taylor & Francis, 2003, s. 469. ISBN 978-0-415-94333-8. [dostęp 2017-03-30].
- ↑ a b Frankie Laine na stronie allmusic.com. allmusic.com. [dostęp 2011-07-14]. (ang.).
- ↑ a b c Richard Severo: Frankie Laine, 93, the Hit-Making Crooner Who Used His Voice ‘Like a Horn’, Is Dead. nytimes.com, 2007-02-07. [dostęp 2011-07-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-04-27)]. (ang.).
- ↑ BBC NEWS | Entertainment | Obituary: Frankie Laine. news.bbc.co.uk, 2007-02-07. [dostęp 2017-03-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-07-16)]. (ang.).