Główna Kwatera

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Główna Kwatera – organ wykonawczy w organizacjach harcerskich. Na czele Głównej Kwatery stoi Naczelnik.

W przeszłości[edytuj | edytuj kod]

W okresie przed odzyskaniem przez Polskę niepodległości w 1918 funkcjonowały:

W okresie międzywojennym i w 1945-1948 w Związku Harcerstwa Polskiego działały:

  • Główna Kwatera Harcerek – organ wykonawczy Organizacji Harcerek, na jej czele stała Naczelniczka Harcerek;
  • Główna Kwatera Harcerzy – organ wykonawczy Organizacji Harcerzy Związku Harcerstwa Polskiego, na jej czele stał Naczelnik Harcerzy.

W Szarych Szeregach Główna Kwatera nosiła kryptonim

W okresie 1919-1950 najwyższą władzą ZHP było Naczelnictwo ZHP, skupiające organizację męską i żeńską oraz Organizację Przyjaciół Harcerstwa. Na czele Naczelnictwa stał Przewodniczący ZHP. W 1948 obie główne kwatery połączyły się z Naczelnictwem w jedną władzę, jednocześnie zlikwidowano podział harcerstwa na część męską i żeńską.

W okresie od Krajowego Zjazdu Działaczy Harcerskich (Zjazdu Łódzkiego) w 1956 do III Zjazdu ZHP w 1964 funkcjonowała

Współcześnie[edytuj | edytuj kod]

Od 1964 w Związku Harcerstwa Polskiego działa

W Związku Harcerstwa Rzeczypospolitej funkcjonują:

  • Główna Kwatera Harcerek - organ wykonawczy Organizacji Harcerek, kieruje nią Naczelniczka Harcerek. W skład GKH-ek wchodzą: Komisja Harcmistrzyń, Centralna Szkoła Instruktorska, wydziały i inne jednostki metodyczne.
  • Główna Kwatera Harcerzy - organ wykonawczy Organizacji Harcerzy, kieruje nią Naczelnik Harcerzy. W skład GKH-y wchodzą: Komisja Harcmistrzowska, Centralna Szkoła Instruktorska, wydziały i inne jednostki metodyczne.

Jednocześnie Naczelniczka Harcerek oraz Naczelnik Harcerzy wraz z Przewodniczącym ZHR i 8 osobami wybranymi przez Radę Naczelną tworzą Naczelnictwo ZHR.