Głębokie Jezioro (gmina Kartuzy)
Jezioro Głębokie - widok od strony północno-zachodniej | |
Położenie | |
Państwo | |
---|---|
Miejscowości nadbrzeżne | |
Region | |
Wysokość lustra |
159,9 m n.p.m. |
Morfometria | |
Powierzchnia |
44,7-56,6 ha |
Wymiary • max długość • max szerokość |
|
Głębokość • średnia • maksymalna |
|
Objętość |
2758,3 tys. m³ |
Hydrologia | |
Klasa czystości wody |
II[2] (w roku 1992) |
Rodzaj jeziora |
lobeliowe |
Położenie na mapie gminy Kartuzy | |
Położenie na mapie Polski | |
Położenie na mapie województwa pomorskiego | |
Położenie na mapie powiatu kartuskiego | |
54°20′20″N 18°18′43″E/54,338889 18,311944 |
Głębokie Jezioro (kaszb. Jezoro Głãbòczé) – wytopiskowe jezioro lobeliowe we wsi Sitno w północnej Polsce, w województwie pomorskim, w powiecie kartuskim, w gminie Przodkowo, na obszarze Pojezierza Kaszubskiego ("Kartuski Obszar Chronionego Krajobrazu").
Według urzędowego spisu opracowanego przez Komisję Nazw Miejscowości i Obiektów Fizjograficznych (KNMiOF) nazwa tego jeziora to Głębokie Jezioro[3]. W różnych publikacjach i na mapach topograficznych jezioro to występuje pod nazwą Jezioro Głębokie[2][4].
Powierzchnia zwierciadła wody według różnych źródeł wynosi od 44,7 ha[1] przez 51,0 ha[2] do 56,6 ha[potrzebny przypis]. Zwierciadło wody położone jest na wysokości 159,9 m n.p.m.[1] Średnia głębokość jeziora wynosi 6,2 m[1], natomiast głębokość maksymalna 18,2 m[1] lub 20,9 m[potrzebny przypis].
W oparciu o badania przeprowadzone w 1992 roku wody jeziora zaliczono do II klasy czystości[2].
Dno muliste. W północnej części jeziora torfowisko sfagnowe.
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
- inne jeziora o nazwie: Jezioro Głębokie
- Jezioro Karlikowskie (województwo pomorskie)
- Jezioro Sitno (województwo pomorskie)
- Jar Rzeki Raduni
- Radunia
- Kartuzy
- Żukowo
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e według IRŚ za Adam Choiński: Katalog jezior Polski. Poznań: Wydawnictwo Naukowe UAM, 2006, s. 117. ISBN 83-232-1732-7.
- ↑ a b c d Adam Choiński: Katalog jezior Polski. Poznań: Wydawnictwo Naukowe UAM, 2006, s. 117. ISBN 83-232-1732-7.
- ↑ Nazewnictwo geograficzne Polski. Tom 1. Hydronimy. Część 2. Wody stojące, Ewa Wolnicz-Pawłowska, Jerzy Duma, Janusz Rieger, Halina Czarnecka (oprac.), Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2006 (seria Nazewnictwo Geograficzne Polski), s. 90, ISBN 83-239-9607-5 .
- ↑ Mapa topograficzna dostępna w serwisie geoportal.gov.pl. [dostęp 2009-11-14].