Głomia
_(2).jpg) Głomia w Dolniku (ruiny starego mostu) | |
| Kontynent | |
|---|---|
| Państwo | |
| Rzeka | |
| Długość | 51,8 km |
| Powierzchnia zlewni |
570 km² |
| Źródło | |
| Współrzędne | |
| Ujście | |
| Recypient | Gwda |
| Miejsce | |
| Wysokość |
73 m n.p.m. |
| Współrzędne | |
Położenie na mapie powiatu złotowskiego  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego  | |
.jpg)
Głomia – rzeka w północno-zachodniej Polsce, lewy dopływ Gwdy o długości 51,8 km i powierzchni dorzecza 570 km²[potrzebny przypis]. Płynie na Pojezierzu Krajeńskim, w Dolinie Gwdy, w województwie wielkopolskim.
Nazwa[edytuj | edytuj kod]
W publikacji z 1926 przedstawiono polskie nazwy: Głomnica, Głumia[1] i Brzuchownica[2]. Do 1945 poprzednią niemiecką nazwą rzeki była Glumia[3]. W 1949 ustalono urzędowo polską nazwę Głomia[4].
Przebieg i dopływy[edytuj | edytuj kod]
Rzeka wypływa ze źródeł koło wsi Głomsk, płynie przez region historyczny Krajna, przepływa przez Jezioro Głomskie oraz Jezioro Złotowskie w Złotowie, a do Gwdy uchodzi naprzeciw wsi Dobrzyca.
Główne dopływy:
Miejscowości nadbrzeżne[edytuj | edytuj kod]
Miejscowości położone nad Głomią to: Głomsk, Stawnica, Złotów, Krajenka, Dolnik, Skórka, Dobrzyca.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Głumia, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. II: Derenek – Gżack, Warszawa 1881, s. 615.
- ↑ Krajna i Nakło : studja i rozprawy wydane z okazji pięćdziesięciolecia gimnazjum imienia Bolesława Krzywoustego w Nakle. Nakło; Wyrzysk: 1926. s. 8
- ↑ Arkusz 2766 Lebehnke. W: Topografische Karten (Meßtischblätter) 1:25 000. Reichsamt für Landesaufnahme, 1938.
- ↑ Rozporządzenie Ministra Administracji Publicznej z dnia 11 lutego 1949 r. (M.P. z 1949 r. nr 17, poz. 225, s. 7)