Gatunek wskaźnikowy

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Granicznik płucnikporost bardzo wrażliwy na zanieczyszczenia powietrza

Gatunek wskaźnikowy, bioindykatorgatunek o wąskim zakresie tolerancji (stenobiont) względem jednego lub kilku czynników ograniczających (głównie zanieczyszczenia)[1]. Wykorzystuje się je np. do oznaczania stopnia zanieczyszczenia powietrza (głównie porostyskala porostowa), stopnia zanieczyszczenia wody (wybrane gatunki ryb, i larwy niektórych owadów), zawartości różnych substancji w glebie (rośliny wskaźnikowe) i innych. Większość z nich znajduje się pod ochroną prawną. Metoda oceny zanieczyszczenia na podstawie występowania bioindykatorów to bioindykacja[2].

Dobry bioindykator powinien wykazywać następujące cechy[1][2]:

  • ściśle określone występowanie (walencja ekologiczna);
  • wysoka specjalizacja;
  • długi cykl życiowy;
  • szeroki zasięg geograficzny (z uwagi na możliwość uniwersalnego wykorzystania w wielu krajach);
  • duża liczebność występowania (umożliwia łatwe odnalezienie gatunku w środowisku, co ogranicza nakład pracy i koszty);
  • łatwość oznaczania (tylko gatunki, które można łatwo rozpoznać i zidentyfikować nadają się na wskaźniki).

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Marzena Popielarska, bioindykatory, [w:] Marzena Popielarska, Robert Konieczny, Grzegorz Góralski, Słownik szkolny. Biologia, Kraków: Wydawnictwo Zielona Sowa, 2008, s. 34, ISBN 978-83-7435-692-3.
  2. a b Bioindykatory jako przydatne narzędzie w ocenie zanieczyszczenia środowiska, Biotechnologia.pl [dostęp 2023-02-03].