Gidō Shūshin

Gidō Shūshin
義堂周信
Data i miejsce urodzenia	1 marca 1325 ; prow. Tosa
Data śmierci	10 maja 1388
Szkoła	zen Rinzai
Nauczyciel	Musō Soseki
Zakon	Mahajana

Gidō Shūshin (jap. 義堂周信; ur. 1 marca 1325, zm. 10 maja 1388) – japoński mistrz zen ze szkoły rinzai, poeta.

Biografia[edytuj | edytuj kod]

Pochodził z prowincji Tosa.

W wieku 13 lat rozpoczął naukę w klasztorze, a w rok później przyjął wskazania buddyjskie. Następnie studiował buddyzm ezoteryczny na górze Hiei. Wkrótce jednak zainteresował się zen i wstąpił do Tenryū-ji. Jego nauczycielem był mistrz zen Soseki Musō. Został jego następcą Dharmy^[1].

Po śmierci mistrza przez jakiś czas przebywał w klasztorze Kennin-ji prowadzonym przez mistrza zen Tokkena Ryūzana^[2].

W 1360 r. został zaproszony do Kamakury przez Motoujiego Ashikagę, zastępcę sioguna we wschodnich prowincjach. Początkowo przebywał w Engaku-ji, a od 1366 r. w Zempuku-ji. W 1371 r. Gidō wybudował świątynię Hōon-ji przy wsparciu finansowym potężnej rodziny Uesugi. W 1380 r. z rozkazu sioguna Yoshimitsu Ashikagi został opatem Kennin-ji, ale w 1386 r. przeniósł się do Nanzen-ji^[2].

Miał szlachetny umysł, wierzył w wielkie ideały, dlatego nie pochwalał klerykalnego udziału w rządach. Jednak nauczał Ujimitsu (syna Motoujiego) zasad zen i historii okresu Song w Chinach. Gdy siogun podjął próbę zaprowadzenia harmonijnego współżycia do pełnych napięć relacji pomiędzy gałęziami rodu z Kamakury i Kioto, przysłużył się siogunowi pomagając w założeniu Shōkoku-ji oraz zaaprobował system Pięciu Gór^[3].

Chociaż występował przeciwko mnichom zen, którzy zajmują się literaturą i studiami konfucjańskimi i oskarżał ich brak wierności wobec zen, sam był znakomitym poetą.

Zarówno on jak i jego brat dharmiczny Zekkai Chūshin, byli nazywani „jasnymi klejnotami literatury Pięciu Gór”.

Prace literackie[edytuj | edytuj kod]

Kūge Nikkushū (空華日工集) - dziennki
Jōkan jūwa ruiju sōon renpōshū (重刊貞和類聚祖苑聯芳集)
Kūge nichiyō kufū ryakushū (空華日用工夫略集)

Linia przekazu Dharmy[edytuj | edytuj kod]

54/27. Wuxue Zuyuan (1226–1286) (także Foguang)
- 55/28/1. Mugai Nyodai (1223-1298) mniszka, pierwsza mistrzyni zen
- 55/28/1. Kōhō Kennichi (1241–1316) Japonia.
  - 56/29/2. Musō Soseki (1275-1351)
    - 57/30/3. Mukyoku Shigen (1282-1359)
      - 58/31/4. Kūkoku Myōō (1328-1407)
        59/32/5. Donchū Dōhō (1365-1409)
    - 57/30/3. Shun’oku Myōha (1311-1388)
    - 57/30/3. Seizan Jiei (1302-1369)
    - 57/30/3. Ryūshū Shūtaku (1308-1388)
    - 57/30/3. Chūgan Engetsu (1300-1375)
    - 57/30/3. Gidō Shūshin (1325-1388)
    - 57/30/3. Zekkai Chūshin (1336-1405)
      - 58/31/4. Ishō Tokugan (bd)
        59/32/5. Zuikei Shūhō (1391-1473)
        
        59/32/5. Kisei Reigen (1403-1488)

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Red. Yusen Kashiwahara, Koyu Sonoda. Sharpers of Japanese Buddhism. Str. 272
↑ ^a ^b Red. Yusen Kashiwahara, Koyu Sonoda. Sharpers of Japanese Buddhism. Str. 227
↑ Red. Yusen Kashiwahara, Koyu Sonoda. Sharpers of Japanese Buddhism. Str. 273

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Red. Yusen Kashiwahara, Koyu Sonoda. Sharpers of Japanese Buddhism. Kōsei Publishing Co. Tokio. 1994. Str. 379. ISBN 4-333-01630-4

[1] Red. Yusen Kashiwahara, Koyu Sonoda. Sharpers of Japanese Buddhism. Str. 272

[autonazwa1-2] Red. Yusen Kashiwahara, Koyu Sonoda. Sharpers of Japanese Buddhism. Str. 227

[3] Red. Yusen Kashiwahara, Koyu Sonoda. Sharpers of Japanese Buddhism. Str. 273

[1]

[2]

[3]