Gieorgij Atarbekow
| |
| Data i miejsce urodzenia |
2 grudnia 1892 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
22 marca 1925 |
| Przyczyna śmierci | |
| Zawód, zajęcie | |
| Narodowość | |
| Edukacja |
średnie wykształcenie |
| Uczelnia |
Uniwersytet Moskiewski (nieukończony) |
| Wydział |
prawny |
| Stanowisko |
przewodniczący Komitetu Rewolucyjnego północnych rejonów Armenii |
| Partia | |
| Wyznanie | |
| Rodzice |
Aleksandr Atarbekjan |
Gieorgij Atarbekow (ros. Георгий Александрович Атарбеков, pierwotne nazwisko Gework Atarbekian, ur. 2 grudnia 1892 w Eczmiadzynie, zm. 22 marca 1925 koło Tbilisi) – bolszewik ormiańskiego pochodzenia, oficer Czeki.
W 1908 wstąpił do Socjaldemokratycznej Partii Robotniczej Rosji, 1910-1911 studiował na wydziale prawnym Uniwersytetu Moskiewskiego, 1911 aresztowany i zwolniony, 1917 członek komitetu SDPRR(b) w Suchumi i okręgowego komitetu wojskowo-rewolucyjnego w Suchumi. W 1918 wstąpił do północnokaukaskiej Czeki i brał udział w walkach z „białymi” Rosjanami i z muzułmańskimi powstańcami w tym regionie. Od lipca do listopada 1918 zastępca przewodniczącego, a od listopada do 3 grudnia 1918 przewodniczący Północnokaukaskiej Obwodowej Czeki. Szef Wydziału Specjalnego 11 Armii, od 27 lutego do 10 marca 1919 przewodniczący gubernialnej Czeki w Astrachaniu, od lutego do 13 marca 1919 szef Wydziału Specjalnego Czeki Frontu Kaspijsko-Kaukaskiego, od 10 marca do 27 lipca 1919 szef Wydziału Specjalnego Czeki 11 Armii i Kraju Astrachańskiego/Astrachańskiego Rejonu Południowej Grupy Wojsk Frontu Wschodniego. Przewodniczący Wojskowego Trybunału Rewolucyjnego Frontu Południowego, w 1920 szef Wydziału Specjalnego Czeki 9 Armii i pełnomocnik Czeki przy Radzie Komisarzy Ludowych RFSRR w Obwodzie Kubańsko-Czarnomorskim i w Baku. W 1921 był przewodniczącym Komitetu Rewolucyjnego (Rewkomu) w północnej Armenii, a 1922-1923 ludowym komisarzem poczt i telegrafu ZFSRR. Według Donalda Rayfielda był nazywany „ulubionym zabójcą Stalina z Kaukazu”. Organizował masowe zabójstwa w Piatigorsku i Armawirze; z karabinu maszynowego zastrzelił wszystkich pasażerów pociągu, którymi byli gruzińscy lekarze i pielęgniarki wracający z Rosji do Gruzji, w Piatigorsku zarąbał szablą setkę zakładników, w swoim gabinecie zabił własną sekretarkę, a w Armawirze zabił kilka tysięcy osób.
Zginął w katastrofie lotniczej wraz z Solomonem Mogilewskim i Aleksandrem Miasnikowem w drodze na konferencję do Suchumi. Według jednej z wersji katastrofę spowodowali gruzińscy piloci chcąc zemścić się za stłumienie powstania sierpniowego w Gruzji w 1924, według innej katastrofę zaaranżował Ławrientij Beria.
Bibliografia i linki[edytuj | edytuj kod]
- Donald Rayfield, Stalin i jego oprawcy, Warszawa 2009.
- http://hrono.ru/biograf/bio_a/atarbekov_ga.php (ros.)
- http://www.knowbysight.info/AAA/01132.asp (ros.)
- http://bse.sci-lib.com/article079525.html