Girolamo Arnaldi

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Girolamo Arnaldi (ur. 31 stycznia 1929 w Pizie, zm. 30 stycznia 2016) – włoski historyk, mediewista.

Absolwent historii na uniwersytecie w Neapolu (1951). W latach 1966-1970 był profesorem historii średniowiecznej na uniwersytecie w Bolonii i w latach 1964-1970 na Uniwersytecie w Sapienzy w Rzymie. Był autorem wielu prac historycznych. Jego badania koncentrowały się przede wszystkim na roli Włoch i papiestwa w kształtowaniu cywilizacji średniowiecznej.

W 1991 r. został członkiem zagranicznym PAN[1].

Wybrane publikacje[edytuj | edytuj kod]

  • Studi sui cronisti della Marca Trevignana nell’età di Ezzelino da Romano, Rom 1963.
  • Le origini dello Stato della Chiesa, Turin 1987.
  • Natale 875. Politica, ecclesiologia. Cultura del papato altomedievale, Rom 1993
  • L’Italia e i suoi invasori, Rom-Bari 2004

Publikacje w języku polskim[edytuj | edytuj kod]

  • Italia i najeźdźcy, tł. Ksenia Zawanowska, Monika Woźniak, Warszawa: Wydawnictwo Neriton 2009.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Arnaldi, Girolamo, [w:] Członkowie Polskiej Akademii Nauk [online], PAN [dostęp 2021-09-09].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Jalub Kujawiński, Girolamo Arnaldi (1929-2016) [w:] Mediewiści IV, red. Jerzy Strzelczyk, Poznań: Wydawnictwo Instytutu Historii UAM 2016, s. 9-30.