Giuseppe Morozzo Della Rocca
| Kardynał prezbiter | |
| |
| Kraj działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
12 marca 1758 |
| Data i miejsce śmierci |
22 marca 1842 |
| Arcybiskup ad personam Novary | |
| Okres sprawowania |
1817–1842 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Prezbiterat |
14 marca 1802 |
| Sakra biskupia |
4 kwietnia 1802 |
| Kreacja kardynalska |
8 marca 1816 |
| Kościół tytularny |
Santa Maria degli Angeli |
| Data konsekracji |
4 kwietnia 1802 | ||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Konsekrator | |||||||||||||||||||
| Współkonsekratorzy | |||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||
Giuseppe Morozzo Della Rocca (ur. 12 marca 1758 w Turynie, zm. 22 marca 1842 w Novarze) – włoski kardynał.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się 12 marca 1758 roku w Turynie, jako syn Giuseppego Francesca Lodovica Morozzy i Lodovici Cristiny Bertony Balbis di Sambuy[1]. Studiował na Uniwersytecie w Turynie, gdzie uzyskał doktorat z teologii[1]. Następnie został referendarzem Trybunału Obojga Sygnatur i protonotariuszem apostolskim[1]. 14 marca 1802 roku przyjął święcenia kapłańskie[2]. 29 marca 1802 roku został tytularnym arcybiskupem Teb, a sześć dni później przyjął sakrę[2]. W latach 1802–1807 był nuncjuszem w Toskanii[2]. 8 marca 1816 roku został kreowany kardynałem prezbiterem i otrzymał kościół tytularny Santa Maria degli Angeli[2]. Rok później został arcybiskupem ad personam Novary[1]. Zmarł tamże 22 marca 1842 roku[1].