Goncz

Herb Goncz według Siebmachera i Ledebura

Herb Goncz według Ostrowskiego

Goncz (Gonsch, Gonschen, Gonsz, Gończ, Gącz) – pomorski herb szlachecki, przypisywany także, prawdopodobnie błędnie, rodzinie kaszubskiej.

Opis herbu

Opis z wykorzystaniem zasad blazonowania, zaproponowanych przez Alfreda Znamierowskiego:

W polu srebrnym pas czerwony. Klejnot: nad hełmem bez korony pęk siedmiu włóczni przewiązanych w środku sznurem czerwonym. Labry: czerwone. podbite srebrem.

Juliusz Karol Ostrowski podaje zamiast pęku włóczni sajdak ze strzałami.

Najwcześniejsze wzmianki

Wariant podstawowy przytaczany przez Nowego Siebmachera, Ostrowskiego (Księga herbowa rodów polskich) i Bagmihla (Adelslexikon der preussiche Monarchie von...).

Herbowni

Goncz (Gonsch, Gonschen, Gonsz, Gącz). Była to wygasła zachodniopomorska rodzina, jej herb przypisywano też, zapewne niesłusznie z powodu podobieństwa nazwisk, kaszubskiej rodzinie Gączów oraz pochodzącym od nich Czerniewskim i Dąbrowskim. Właściwy herb kaszubskich Gączów-Czerniewskich to Gącz.

Według Seweryna Uruskiego z herbem takim (pod nazwą Gończ) wylegitymował się w 1859 Teodor Kulman, syn Jana. Nie jest jasne jak rodzina inna niż Gonczowie mogła wejść w posiadanie tego herbu własnego.

Linki zewnętrzne

• Herb Goncz, wersja Ostrowskiego z listą nazwisk w elektronicznej wersji Herbarza polskiego Tadeusza Gajla

Bibliografia

• Przemysław Pragert: Herbarz rodzin kaszubskich. T. 2. BiT, 2007, s. 67-69, 238. ISBN 978-83-924425-9-2.