Gospoda Zamoyskiego
49°15′42″N 19°52′26″E/49,261667 19,873889| Pasmo | |
|---|---|
| Wysokość |
970 m n.p.m. |
| Data otwarcia |
1890 |
| Data zamknięcia |
1926 |
| Właściciel | |
Położenie na mapie Tatr  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
| 49°15′42″N 19°52′26″E/49,261667 19,873889
| |
Gospoda Zamoyskiego – nieistniejąca gospoda i schronisko turystyczne na polanie Stare Kościeliska w Dolinie Kościeliskiej w polskich Tatrach Zachodnich[1]. Był to wyremontowany i rozbudowany w 1890 r. przez hrabiego Władysława Zamoyskiego budynek dawnej i nieczynnej od 25 lat karczmy na Starych Kościeliskach[2]. Gospoda znajdowała się w pobliżu mostku prowadzącego do Lodowego Źródła. Na parterze miała kuchnię i jadalnię, na piętrze 4 pokoje noclegowe. Wypożyczano w niej również świece niezbędne do zwiedzania jaskiń, oprócz turystyki górskiej w owym czasie modne było również zwiedzanie jaskiń Doliny Kościeliskiej. Gospoda cieszyła się wśród turystów dużą popularnością. Często bywali w niej znani literaci i poeci: Kornel Makuszyński, Jan Kasprowicz, Leopold Staff, Kazimierz Przerwa-Tetmajer. Karol Szymanowski często pojawiał się tutaj wraz z góralską kapelą. W 1926 r. niszczejący już budynek został rozebrany przez „Zakłady Kórnickie”[3].
Po rozebraniu gospody Zamoyskiego Polskie Towarzystwo Tatrzańskie planowało wznieść na Starych Kościeliskach nowe schronisko. Był nawet jego projekt wykonany przez Karola Stryjeńskiego. Inwestycja nie została jednak zrealizowana[3].
Gospoda Zamoyskiego nie była jedynym schroniskiem turystycznym na polanie Stare Kościeliska. Wcześniej turyści nocowali w stojącej na polanie leśniczówce, później w karczmie na Starych Kościeliskach. Polana tętniła życiem. Na początku XIX wieku była na niej cała osada. Pod koniec XVIII wieku były tutaj dwa piece do wytopu miedzi, węglarnia i magazyny, a na początku XIX wieku fryszerka napędzana kołem wodnym, baraki robotników, karczma, leśniczówka i kapliczka zbójnicka. Obecnie na polanie oprócz kapliczki nie ma żadnego budynku, nie pozostały nawet ich fundamenty[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Józef Nyka: Tatry polskie. Przewodnik. Wyd. XIII. Latchorzew: Wyd. Trawers, 2006. ISBN 83-915859-1-3.
- ↑ a b red. Maria Baścik: Dolina Kościeliska. Zakopane: Wydawnictwa Tatrzańskiego Parku Narodowego, 2014. ISBN 978-83-61788-85-0.
- ↑ a b Szlaki turystyczna Małopolski. Stare Kościeliska. [dostęp 2018-12-23].