Haft kujawski
Haft kujawski – rodzaj haftu, wywodzącego się z Kujaw, którego główną cechą jest stosowanie krótkich ściegów, takich jak: sznureczek, ścieg atłaskowy wypukły, wałeczek, kładziony, dziergany, haft dziureczkowy[1].
Przykładowe rodzaje ściegów:
- sznureczek – najczęściej podwójny. Powstaje w wyniku wkłuwania igły w połowie długości poprzedniego ściegu,
- kładziony – najczęściej uzupełnia wiele motywów. Polega na wkłuwaniu i wyciąganiu nitki w tych samych miejscach,
- dziureczkowy – zwany angielskim, w którym dziurki są obdziergane lub wzmocnione wałeczkiem.
Cechą charakterystyczną haftu kujawskiego jest ornament roślinny w różnych stylizacjach[1]: formy proste, motywy kwiatów (np. margaretki, słoneczniki, róże) i liści, motywy gałązek (zwanych rózgami). W zbiorach Rosyjskiego Muzeum Etnograficznego w Sankt Petersburgu znajduje się najstarszy zabytek hafciarstwa kujawskiego – kopka (workowaty i okrągły czepiec), datowany na około 1860 rok[2]. Ośrodki haftów ludowych rozwijały się we Włocławku, Inowrocławiu, Kruszwicy, Radziejowie, Pakości, Strzelnie i Kowalu.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Haft Kujawski – niepowtarzalne wzory mieszkańców Kujaw. PolskaTradycja.pl. [dostęp 2013-01-16]. (pol.).
- ↑ Sztuka ludowa Kujaw. Przeszłość i teraźniejszość, pod red. Wandy Szkulmowskiej, Kujawsko – Pomorskie Towarzystwo Kulturalne, Bydgoszcz 1997
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Haft Kujawski. Interklasa.pl. [dostęp 2013-01-16]. (pol.).