Halina Garbalińska

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Halina Garbalińska
Państwo działania

 Polska

Profesor nauk technicznych
Specjalność: fizyka budowli
Alma Mater

Politechnika Szczecińska

Doktorat

1 stycznia 1992 – budownictwo
Politechnika Szczecińska

Habilitacja

31 maja 2004 – budownictwo
Politechnika Wrocławska

Profesura

18 października 2004

Nauczyciel akademicki
Uczelnia

Zachodniopomorski Uniwersytet Technologiczny w Szczecinie

Stanowisko

profesor

Dziekan Wydziału Budownictwa i Architektury

Halina Małgorzata Garbalińskapolska inżynier, nauczycielka akademicka, profesor zwyczajna i nadzwyczajna nauk technicznych, była dziekan Wydziału Budownictwa i Architektury Politechniki Szczecińskiej, a następnie także Zachodniopomorskiego Uniwersytetu Technologicznego w Szczecinie.

Była sygnatariuszką apelu 300 naukowców sprzeciwiających się procedurze In-Vitro, domagając się ustawowego zakazu stosowania metody, skierowanego do posłów na Sejm.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W 1992 roku obroniła na Politechnice Szczecińskiej pracę doktorską zatytułowaną Ocena współczynnika dyfuzji wilgoci w izotermicznym procesie wysychania zapraw cementowych[1]. Rozpoczęła następnie pracę na tejże uczelni, gdzie została kierowniczką Katedry Dróg, Mostów i Materiałów Budowlanych[1]. W 2004 roku habilitowała się na Politechnice Wrocławskiej[1]. Została dziekanem Wydziału Budownictwa i Architektury PS, a po zmianach strukturalnych dziekanem tożsamego wydziału na Zachodniopomorskim Uniwersytecie Technologicznym[1]. Objęła następnie funkcję kierowniczki Katedry Dróg, Mostów i Materiałów Budowlanych ZUT[1]. W 2008 roku została członkinią Komitetu Inżynierii Lądowej i Wodnej Polskiej Akademii Nauk[2].

W 2012 roku była sygnatariuszką apelu naukowców sprzeciwiających się procedurze In-Vitro, postulując jednocześnie o jej zakazanie[3][4].

We wrześniu 2015 roku, z rąk Prezydenta Andrzeja Dudy, odebrała nominację profesorską[5][6]. Objęła funkcję kierowniczki Katedry Fizyki Budowli i Materiałów Budowlanych Wydziału Budownictwa i Inżynierii Środowiska ZUT[7][8].

Jest autorką 42 publikacji naukowych, a także promotorką 4 prac doktorskich i recenzentką 9 doktoratów[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e f Prof. dr hab. inż. Halina Małgorzata Garbalińska, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [dostęp 2023-12-03].
  2. Struktura Komitetu Inżynierii Lądowej i Wodnej [online], Polska Akademia Nauk, 30 października 2008 [dostęp 2023-12-03].
  3. Apel 300 naukowców [online], niedziela.pl [dostęp 2023-12-03] (pol.).
  4. Apel naukowców do parlamentarzystów [online], naszdziennik.pl, 30 sierpnia 2012 [dostęp 2023-12-03].
  5. Prezydent nominował 63 nowych profesorów (dokumentacja) [online], nauka.pap.pl, 18 września 2015 [dostęp 2023-12-03].
  6. Prezydent do profesorów: Państwa wiedza i dorobek to kapitał [online], Kancelaria Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej, 16 września 2015 [dostęp 2023-12-03].
  7. Pracownicy/Personnel [online], kfbimb.zut.edu.pl [dostęp 2023-12-03].
  8. System Wspomagania Wyboru Recenzentów [online], recenzenci.opi.org.pl [dostęp 2023-12-03].