Hans Fleischhacker
 SS-Oberscharführer
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1941–1945 |
| Formacja | |
| Stanowiska |
członek załogi Auschwitz-Birkenau |
| Późniejsza praca |
profesor biologii na Uniwersytecie we Frankfurcie nad Menem |
Hans Fleischhacker (ur. 10 marca 1912 w Töttleben, zm. 30 stycznia 1992 we Frankfurcie nad Menem) – niemiecki antropolog oraz SS-Obersturmführer i członek nazistowskiej organizacji Ahnenerbe, a także personelu niemieckiego obozu koncentracyjnego Auschwitz-Birkenau.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Po studiach na Uniwersytecie Friedricha Schillera w Jenie oraz Uniwersytecie Ludwika i Maksymiliana w Monachium Fleischhacker w 1937 roku rozpoczął pracę w Instytucie Badań Rasowych w Tybindze. W tym samym roku wstąpił do SS[1]. W 1940 został członkiem NSDAP oraz Waffen-SS[2]. Podczas wojny prowadził pseudonaukowe badania w duchu nazistowskiej teorii ras.
Podjął pracę w Głównym Urzędzie Rasy i Osadnictwa SS[3]. Po kampanii wrześniowej został wysłany do okupowanej Łodzi, gdzie był członkiem zespołu badawczego, który przeprowadzał badania rasowe miejscowych Volksdeutchów determinujące ich przynależność do odpowiednich kategorii rasowych, a także wykonywał badania ludności polskiej przed wysłaniem ich na przymusowe roboty do Niemiec[4]. Jako antropolog pracował w Centrali Przesiedleńczej w Łodzi[5], mieszczącej się przy ulicy Piotrkowskiej 133.
W 1942 Fleischhacker wraz z Heinrichem Rübelem wybrany został przez Bruna Begera do pracy w projekcie przygotowywanym przez SS opracowaniu nowego typu rasowego. W tym samym roku wraz z Begerem został wysłany do badań rasowych odbywających się w niemieckim obozie koncentracyjnym Auschwitz-Birkenau, gdzie dokonywał selekcji rasowej oraz prowadził badania antropologiczne na więźniach[6]. W obozie osobiście wybrał 115 więźniów, których następnie zamordowano, aby mogli stać się eksponatami w muzeum rasy w Strasburgu[7],
Okres powojenny[edytuj | edytuj kod]
Po zakończeniu II wojny światowej Hans Fleischhacker znalazł się w alianckiej strefie okupacyjnej. Przebywał w różnych obozach internowania do roku 1948, kiedy to został zwolniony z weryfikacją określaną po niemiecku Mitläufer (uwikłany w nazizm, ale nie całkowicie)[8]. W okresie powojennym pełnił funkcję profesora biologii i antropologii na Uniwersytecie Johanna Wolfganga Goethego we Frankfurcie nad Menem, a od 1950 współpracował także z Uniwersytetem Salwadoru oraz Uniwersytetem Eberharda i Karola w Tybindze[8]. Na uczelnię we Frankfurcie powrócił ponownie w 1968 roku.
W latach 70. odnalazł go polski dziennikarz Krzysztof Kąkolewski, któremu udało się przeprowadzić z nim wywiad. Został on opublikowany w książce pt. Co u pana słychać?, zawierającej serię wywiadów z nazistami. Doprowadziła ona do skandalu medialnego w Polsce, a po jej przetłumaczeniu na język niemiecki także w Niemczech[9]. Kąkolewski przeprowadził z nim wywiad, w którym skupił się głównie na pracy w Auschwitz. Fleischhacker starał się przekonać Kąkolewskiego, że jego praca tam nie różniła się niczym od wykonywanej obecnie, czego dowodził, pokazując mu wzory formularzy używanych przez niego w pracy naukowej (które w jego ocenie w ogóle się nie różniły). Nie okazał także poczucia winy i nie miał sobie z tego powodu nic do zarzucenia, twierdząc:
Sąd przekonał się, że nic nie wiedziałem. Opieram się na wyroku sądu. Byłoby nielojalnością wobec sądu jeszcze raz udowadniać przed kimkolwiek swoją niewinność [...] To były normalne badania, rutyna[10].
W latach siedemdziesiątych, wraz z Begerem i Wolfem-Dietrichem Wolffem, Fleischhacker stał się obiektem dochodzenia, którego przedmiotem była jego działalność w Auschwitz. Nie wniesiono jednak aktu oskarżenia, a dochodzenie wkrótce umorzono ze względu na brak wystarczających dowodów mających świadczyć o współudziale oraz wiedzy na temat działalności w badaniach rasowych w Oświęcimiu. Proces wszczęto wówczas jedynie przeciwko Begerowi[11].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Jean-Claude Pressac, Beate Klarsfeld Foundation, The Struthof Album: Study of the Gassing at Natzweiler-Struthof of 86 Jews whose Bodies were to Constitute a Collection of Skeletons: A Photographic Document, Beate Klarsfeld Foundation, 1985, p. 14
- ↑ Ernst Klee, Das Personenlexikon zum Dritten Reich - Wer war was vor und nach 1945, Frankfurt am Main, 2. Auflage, June 2007, str. 155
- ↑ Heather Pringle, The Master Plan: Himmler's Scholars and the Holocaust, Hyperion, 2006, p. 253
- ↑ Pringle, The Master Plan, p. 254
- ↑ Hans-Walter Schmuhl, The Kaiser Wilhelm Institute for Anthropology, Human Heredity, and Eugenics, 1927-1945: Crossing Boundaries, Springer, 2008, str. 353
- ↑ Pringle, The Master Plan, p. 261
- ↑ Krzysztof Kąkolewski: Co u pana słychać. Czytelnik, Warszawa 1979, s. 15.
- ↑ a b Hans Fleischhacker (1912 - 1992). [dostęp 2013-09-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-01-23)].
- ↑ Krzysztof Kąkolewski: Co u pana słychać. Czytelnik, Warszawa 1979.
- ↑ K. Kąkolewski, op. cit., ss. 16, 17.
- ↑ Pringle, The Master Plan, s. 316 i 317
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Strona internetowa poświęcona Fleischhackerowi. die-namen-der-nummern.de. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-09-27)]. (niem.).
- Ernst Klee: Das Personenlexikon zum Dritten Reich - Wer war was vor und nach 1945, Frankfurt am Main, 2. Auflage: Juni 2007, S. 155.
- Hans-Joachim Lang: Die Namen der Nummern. Wie es gelang, die 86 Opfer eines NS-Verbrechens zu identifizieren. Hamburg 2004; Frankfurt am Main 2007.
- Krzysztof Kąkolewski: Co u pana słychać. Czytelnik, Warszawa 1979, s. 5-24, rozdz. „Widział pan Oświęcim od tamtej strony”.