Hector André de Panafieu

Hector André de Panafieu
Data i miejsce urodzenia	22 października 1865 ; Chatou
Data śmierci	1949
	Ambasador Republiki Francuskiej w Carstwie Bułgarii
Okres	od 1912; do 1919
Następca	François Georges-Picot
	Ambasador Republiki Francuskiej w Rzeczypospolitej Polskiej
Okres	od 1919; do 1925
Poprzednik	Eugène Pralon
Następca	Jules Laroche
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Hector André de Panafieu (ur. 22 października 1865 w Chatou, zm. 1949^[1]) – francuski dyplomata, pierwszy poseł, a następnie ambasador Francji w Warszawie. Urzędował od 1919 do 1926. Poprzednik Jules'a Laroche'a.

Początkowo piastował swoją funkcję jako poseł i minister pełnomocny. W grudniu 1924 złożył prezydentowi Stanisławowi Wojciechowskiemu listy uwierzytelniające jako ambasador^[2]^[3]. W kwietniu 1925 otworzył Instytut Francuski w Warszawie^[4]. Zakończył swoje urzędowanie na krótko przed zamachem majowym.

Został odznaczony polskimi orderami: w 1921 Wielką Wstęgą Orderu Odrodzenia Polski^[5], w 1926 odznaczony Orderem Orła Białego.

Zanim przyjechał do Polski, pracował na placówkach w Afryce, Bliskim i Dalekim Wschodzie, Turcji oraz Sankt Petersburgu.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Cimetières de France et d’ailleurs
↑ przejazd Panafieu na Zamek Królewski
↑ złożenie listów uwierzytelniających.
↑ otwarcie Instytutu (ze zbiorów NAC)
↑ Część urzędowa. „Gazeta Lwowska”, s. 1, Nr 157 z 19 lipca 1921.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Jules Laroche, Polska lat 1926–1935, przeł. Stanisław Zabiełło, PAX, Warszawa 1966.

[1] Cimetières de France et d’ailleurs

[2] rzejazd Panafieu na Zamek Królewski

[3] złożenie listów uwierzytelniających.

[4] twarcie Instytutu (ze zbiorów NAC)

[5] Część urzędowa. „Gazeta Lwowska”, s. 1, Nr 157 z 19 lipca 1921.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

I Rzeczpospolita	Gilles de Noailles (1573) Jean de Montluc (1573) Jean Choisnin (1574) Jacques de Faye (1575) baron de Charnacé (1629) Claude de Mesmes (1633) baron Claude de Rorté (1636) Charles de Bretagne-Dubois d’Avaugour (1640–1646) Renée Dubec Crespin (1644) wicehrabia Louis d'Arpajon (1648) Antoine de Lombres (1655–1665) Pierre de Bonzy (1664) Toussaint Forbin de Janson (1674) François-Gaston de Béthune-Sully (1676–1692) Robert Leroux d'Esneval (1692) Melchior de Polignac (1693–1696) de Forval (rezydent) i abbé de Castagneres de Chateauneuf (1697) Charles de Caradas (1700–1702) Jean Casimir Baluze (1702–1703) Jean Louis d’Usson de Bonnac (1707–1710) Jean Victor de Besenval (1710–1721) François Sanguin de Livry (1726) Michel (1728) markiz Antoine-Felix de Monti (1729–1736) Alphonse Marie Louis de Saint-Séverin (1744–1745) Charles-Hyacinthe, markiz Des Issards (1746–1752) Charles François de Broglie (1752–1756) Antoine-René de Voyer de Paulmy, markiz d’Argenson (1762–1764) Jean Antoine Monnet (1764) Louis Gabriel Conflans (1766) Jean-Claude Gérault i Wojciech Jakubowski (1766) Bonneau (1770–1787) Marie Louis Descorches (1791–1792) Bonneau (Chargé d’affaires) (1794)
Księstwo Warszawskie	Étienne Vincent (1807–1809) Jean-Charles Serra (1809–1811) Louis Pierre Édouard Bignon (1811) Dominique Dufour de Pradt (1812) Louis Pierre Édouard Bignon (1813)
Królestwo Polskie	Raymond Durand (1827–1837) Charles de Théis (1840)
II Rzeczpospolita	Eugène Pralon (1919) Hector André de Panafieu (1919–1926) Jules Laroche (1926–1935) Léon Noël (1935–1940) Emmanuel Lancial (1942–1944)
Polska Ludowa	Christian Fouchet (1944) Roger Garreau (1945) Jean Baelen (1947) Étienne Dennery (1950) Pierre de Leusse (1954) Éric de Carbonnel (1956) Étienne Burin des Roziers (1958) Pierre Charpentier (1962) Arnauld Wapler (1966) Augustin Jordan (1970) Louis Dauge (1973) Serge Boidevaix (1977) Jacques Dupuy (1980) Jean-Bernard Raimond (1982) Jean-François Noiville (1985) Claude Harel (1986)
Rzeczpospolita Polska	Claude Harel (do 1990) Alain Bry (1990–1994) Daniel Contenay (1994–1997) Benoît d’Aboville (1997–2002) Patrick Gautrat (2002–2004) Pierre Ménat (2004–2007) François Barry Delongchamps (2007–2012) Pierre Buhler (2012–2016) Pierre Lévy (2016–2019) Frédéric Billet (od 2019)