Hellmuth Reichel
 Hellmuth Reichel jako student (1919) | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| profesor nauk medycznych | |
| Specjalność: balneologia | |
| Alma Mater | |
| Nauczyciel akademicki | |
| Uczelnia | |
Hellmuth Reichel (ur. 16 listopada 1900 w Chropaczowie, zm. 26 czerwca 1962 w Bad Pyrmont) – niemiecki balneolog i profesor.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Reichel dorastał w przemysłowym Chropaczowie na Górnym Śląsku i tam zdał maturę. Następnie studiował medycynę na Uniwersytecie Wrocławskim i działał w tym czasie w Korpusie Śląskim. Po zdaniu egzaminu państwowego w 1924 Reichel pracował w Budziszynie, Gelsenkirchen, Berlinie i Lipsku. Habilitował się z chorób wewnętrznych na Uniwersytecie w Lipsku.
W 1936 wyjechał do Bad Pyrmont jako kierownik Instytutu Balneologicznego i jednocześnie otworzył praktykę jako lekarz zdrojowy. W czasie II wojny światowej służył w różnych miejscach i awansował na starszego lekarza sztabowego. Po zakończeniu wojny wrócił do Bad Pyrmont i oprócz swojej praktyki i Instytutu Balneologicznego pracował również jako wykładowca balneologii na Uniwersytecie w Getyndze, gdzie został także mianowany adiunktem w 1962 roku.
Ważniejsze publikacje[edytuj | edytuj kod]
- Balneologiczna, klimatyczna i dietetyczna terapia chorób krwi, Bad Pyrmont 1937
- Wpływ źródeł stali węglowej kąpieli Pyrmont na diurezę i gospodarkę wodną człowieka, Bad Pyrmont 1937
- Dietetyczne leczenie chorób stawów, Bad Pyrmont 1938
- Reumatyzm nerwowy, Bad Pyrmont 1939
- Najnowsze prace z zakresu klimatoterapii, Bad Pyrmont 1939
- Balneologia ogólna, Bonn 1958
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Basse: Nekrolog dla Hellmutha Reichela, w: Gazeta Korpusowa Śląska we Wrocławiu, rok 1962, zeszyt 124, s. 15-17