Henryk Bitterfeld
| Data i miejsce urodzenia |
2. poł. XIV wieku |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
ok. 1405 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Inkardynacja | |
| Śluby zakonne |
|
Henryk Bitterfeld (Henricus Bitterfeld de Brega; ur. w 2. poł. XIV w. w Brzegu) – dominikanin i teolog, działający w Polsce na przełomie XIV i XV wieku. Przez większość życia związany był z praskim Uniwersytetem Karola.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się w Brzegu[1]. W drugiej połowie XIV wieku wstąpił do klasztoru dominikanów w Brzegu[2]. Studiował teologię na Uniwersytecie Karola w Pradze[1]. Tam uzyskał magisterium w 1391 roku[1][3]. Wykładał następnie teologię[4] w praskim Studium Generalnym braci kaznodziejów przy Uniwersytecie[1].
Należał do uniwersyteckiego kręgu reformatorów[5] skupionych wokół arcybiskupa Jana z Jenštejna[1] zwanych zelantami[6]. Jako dominikanin[1][7][6], pracował nad reformą zakonu z generałem Rajmundem z Kapui[3]. Zajmował się też formacją duchową Jadwigi Andegaweńskiej[8][9], m.in. publikując traktaty o życiu duchowym dedykowane królowej[10][5][11].
Zmarł około[12][13] 1405 roku[1].
Poglądy[edytuj | edytuj kod]
Interesował się zagadnieniami odnowy życia duchowego i moralnego[14], zagadnieniem Eucharystii i codziennej Komunii św. praktykowanej przez ludzi świeckich[3]. Występował przeciwko symonii[14]. Jego pisma teologiczne były znane i dyskutowane nie tylko w Europie środkowej[14].
Publikacje (wybór)[edytuj | edytuj kod]
- traktat De formatione et reformatione Ordinis Praedicatorum[3]
- De institutione Eucharistiae...[3]
- nieukończony, dedykowany królowej Jadwidze, traktat De vita contemplativa et activa[15][10][5][9][11]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f g Roman Czaja: Ziemie polskie wobec zachodu • Studia nad rozwojem średniowiecznej Europy. DiG, 2006, s. 372. ISBN 83-7181-404-6.
- ↑ Bibliothecalia Wratislaviensia. T. 4-5. Wydawn. Uniwersytetu Wrocławskiego, 1997, s. 75. ISBN 83-229-1528-4.
- ↑ a b c d e Krzysztof Ożóg: Uczeni w monarchii Jadwigi Andegaweńskiej i Władysława Jagiełły (1384-1434). PAU, 2004, s. 315. ISBN 83-88857-90-8.
- ↑ Anna Klubówna: Cztery królowe Jagiełłowe. Wyd. 2. Wydaw. Spółdzielcze, 1990, s. 77. ISBN 83-209-0770-5.
- ↑ a b c Dzieło Jadwigi i Jagiełły • w sześćsetlecie chrztu Litwy i jej związków z Polską • antologia historyczno-literacka. Wojciech Biliński (oprac.). Wydawnictwo Archidiecezji Warszawskiej, 1989, s. 117. ISBN 83-85015-39-6.
- ↑ a b Polska liryka religijna. Stefan Sawicki (red.), Piotr Nowaczyński (red.). T. 1. Wydawn. Tow. Nauk. Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, 1983, s. 21.
- ↑ Średniowiecze • studia o kulturze. Julian Lewański (red.). Zakł. Narodowy im. Ossolińskich, 1961, s. 318.
- ↑ Józef Szujski: Opowiadania i roztrząsania historyczne: pisane w latach 1875–1880. Nakł. Gebethnera i Wolffa, 1882, s. 179.
- ↑ a b Mieczysław Gębarowicz: Psałterz floriański i jego geneza. Zakład Narodowy Imienia Ossolińskich, 1965, s. 85.
- ↑ a b Dzieło Jadwigi i Jagiełły • w sześćsetlecie chrztu Litwy i jej związków z Polską • antologia historyczno-literacka. Wojciech Biliński (oprac.). Wydawnictwo Archidiecezji Warszawskiej, 1989, s. 116. ISBN 83-85015-39-6.
- ↑ a b Pomniki dziejowe wieków średnich do objaśnienia rzeczy polskich służące. T. 2. Sumptibus Academiae Litterarum Cracoviensis apud Bibliopolam Societatis Librariae Polonicae, 1876, s. 147.
- ↑ Stanisław Wielgus: Średniowieczna łacińskojęzyczna biblistyka polska. Redakcja Wydawn. KUL, 1992, s. 152.
- ↑ Anna Klubówna: Cztery królowe Jagiełłowe. Wyd. 2. Wydaw. Spółdzielcze, 1990, s. 284. ISBN 83-209-0770-5.
- ↑ a b c Roman Czaja: Ziemie polskie wobec zachodu • Studia nad rozwojem średniowiecznej Europy. DiG, 2006, s. 373. ISBN 83-7181-404-6.
- ↑ Krzysztof Ożóg: Uczeni w monarchii Jadwigi Andegaweńskiej i Władysława Jagiełły (1384-1434). PAU, 2004, s. 316. ISBN 83-88857-90-8.