IMI B-300

Granatnik IMI B-300
Państwo	Izrael
Producent	Israel Military Industries
Rodzaj	granatnik przeciwpancerny
Obsługa	1 żołnierz
	Dane techniczne
Kaliber	82 mm
	Wymiary
Długość	0,775 m (niezaładowany); 1,4 m (załadowany)
	Masa
broni	3,65 kg (niezaładowany); ok. 8 kg (załadowany)
	Inne
Prędkość pocz. pocisku	270 m/s
Zasięg skuteczny	ok. 300-400 m
Przebijalność pancerza	ponad 400 mm

IMI B-300 – izraelski granatnik przeciwpancerny znajdujący się w uzbrojeniu Cahalu od przełomu lat 70. i 80. XX wieku.

Konstrukcja[edytuj | edytuj kod]

Granatnik B-300 jest granatnikiem dwuczęściowym, o konstrukcji zbliżonej do francuskiego LRAC F1. Składa się z dwóch głównych elementów. Pierwszym jest krótka, gładkoprzewodowa wyrzutnia z włókna szklanego i żywicy epoksydowej, do której przymocowany jest mechanizm odpalający, przyrządy celownicze, dwa chwyty pistoletowe, dwójnóg oraz pas nośny. Drugim elementem jest pocisk rakietowy w hermetycznym pojemniku przyłączany do wyrzutni przed strzałem.

B-300 jest wyposażony w mechaniczne przyrządy celownicze składające się z muszki i szczerbiny, dodatkowo może być wyposażony w celownik optyczny. Pocisk jest odpalany elektrycznie, impuls elektryczny jest wytwarzany przy pomocy induktora.

Z granatnika B-300 można odpalić cztery rodzaje pocisków:

HEAT Mk 1 – pocisk kumulacyjny o przebijalności 400 mm.
HEAT Mk 2 – pocisk kumulacyjny o przebijalności 550 mm
HEFT – pocisk przeznaczony do zwalczania fortyfikacji przenoszący w dwie głowice: kumulacyjną i odłamkową. Głowica kumulacyjna wybija otwór przez który do wnętrza budynku wnika głowica odłamkowa.

W 1982 roku licencję na produkcję B-300 zakupiła amerykańska firma McDonell Douglas Astronautics Company i uruchomiła produkcję jego zmodyfikowanej wersji Mk 153 SMAW.

↑ ^a ^b ^c Igor Witkowski: Broń przeciwpancerna. Warszawa: Lampart, 1996, s. 71-72. ISBN 83-86776-25-0.

Jacek Szymański, Ryszard Woźniak. Granatniki przeciwpancerne (II). „Nowa Technika Wojskowa”. 1995. Nr. 12. s. 14–16. ISSN 1230-1655.