Ignacy Kijański

Ignacy Kijański
	; Syrokomla
	major
Data i miejsce urodzenia	24 grudnia 1797 ; Święcice
Data i miejsce śmierci	5 stycznia 1835 ; Warszawa
	Przebieg służby
Lata służby	1816-31
Siły zbrojne	Wojsko Polskie Królestwa Kongresowego
Jednostki	5 Dywizja Piechoty (powstanie listopadowe), II Korpus gen. Ramorino
Główne wojny i bitwy	Wojna rosyjsko-turecka (1828–1829), ; Powstanie listopadowe Bitwa pod Ostrołęką;
Późniejsza praca	Inżynier obwodu łukowskiego
	Odznaczenia

Ignacy Kijański (ur. 24 grudnia 1797 w Święcicach, zm. 5 stycznia 1835 w Warszawie) – oficer wojsk Królestwa Polskiego, inżynier, topograf.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się dnia 24 grudnia 1797 w Święcicach w rodzinie Ludwika herbu Syrokomla^[1] i jego żony Teresy z d. Campioni. Uczęszczał do Szkoły Artylerii i Inżynierów w Warszawie. W 1815 został konduktorem inżynierii i w następnym roku dostał przydział do Kwatermistrzostwa Generalnego w Sztabie Głównym. W 1818 dostał awans na stopień podporucznika.

Był zdolnym kartografem i uczestniczył w pracach nad planem Warszawy, Brześcia Litewskiego oraz mapą Królestwa Polskiego. Brał udział w stworzeniu mapy Królestwa Polskiego gen. Wojciecha Chrzanowskiego. Opracował obszar między Końskim, Pilicą i Kielcami oraz pod Łęczycą. Wraz z gen. Chrzanowskim brał udział w wojnie rosyjsko-tureckiej w 1829.

Brał udział w powstaniu listopadowym. Na początku 1831 dostał przydział do gen. Klickiego, a w sierpniu do korpusu Ludwika Paca. Razem z korpusem gen. Ramorino był internowany w Austrii.

W kwietniu 1832 powrócił do Warszawy, zakończył służbę w wojsku w stopniu majora i do 1835 był inżynierem obwodu łukowskiego.

Odznaczony był złotym Krzyżem Virtuti Militari^[2], orderem św. Anny 3 klasy oraz orderem św. Włodzimierza 4 klasy^[3].

Zmarł 5 stycznia 1835 w Warszawie.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Ignacy Kijański z Kijan h. Syrokomla [online], M.J. Minakowski: Wielka Genealogia Minakowskiego [dostęp 2021-02-28] .
↑ Józef Puzyna: XIĘGA PAMIĄTKOWA w 50-letnią rocznicę powstanie roku 1830.. Lwów: Drukarnia Ludowa, 1881, s. 56. [dostęp 2020-12-13]. (pol.).
↑ Rocznik Woyskowy Królestwa Polskiego. Na rok 1830 - Śląska Biblioteka Cyfrowa [online], www.sbc.org.pl, s. 41 [dostęp 2021-02-14] (pol.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Marcin Ochman: POLSKI KORPUS INŻYNIERÓW WOJSKOWYCH W LATACH 1807-1831. prof. dr hab. Jarosław Czubaty(opiekun rozprawy doktorskiej). Warszawa: Uniwersytet Warszawski - Wydz. histiryczny, 2017, s. 488. [dostęp 2021-02-06]. (pol.).
StanisławS. Herbst StanisławS., Ignacy Kijeński [online], www.ipsb.nina.gov.pl [dostęp 2021-02-14] (pol.).

[1] Ignacy Kijański z Kijan h. Syrokomla [online], M.J. Minakowski: Wielka Genealogia Minakowskiego [dostęp 2021-02-28] .

[2] Józef Puzyna: XIĘGA PAMIĄTKOWA w 50-letnią rocznicę powstanie roku 1830.. Lwów: Drukarnia Ludowa, 1881, s. 56. [dostęp 2020-12-13]. (pol.).

[3] Rocznik Woyskowy Królestwa Polskiego. Na rok 1830 - Śląska Biblioteka Cyfrowa [online], www.sbc.org.pl, s. 41 [dostęp 2021-02-14] (pol.).

[1]

[2]

[3]