Ismet Mujezinović
.jpg) Pomnik Mujezinovicia w Tuzli | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
7 stycznia 1984 |
| Narodowość |
bośniacka |
| Język | |
| Alma Mater |
Akademia Sztuk Pięknych w Zagrzebiu |
| Dziedzina sztuki | |
| Muzeum artysty |
Tuzla |
| Ważne dzieła | |
|
Autoportret sa spomenicom (1970) | |
| Odznaczenia | |
| |
Ismet Mujezinović (ur. 2 grudnia 1907 w Tuzli, zm. 7 stycznia 1984 tamże[1]) – malarz i grafik bośniacki i jugosłowiański.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Był synem Saliha i Sadiji[2]. Po śmierci ojca, jego matka wyszła ponownie za mąż, a Ismet rozpoczął pracę w zakładzie fotograficznym swojego ojczyma. Z Tuzli wyjechał do Sarajewa, gdzie ukończył gimnazjum[2]. Dzięki wsparciu znanego sarajewskiego prawnika Niko Andrijaševicia podjął studia w Akademii Sztuk Pięknych w Zagrzebiu, gdzie uczył się malowania fresków pod kierunkiem Jozo Kljakovicia[3]. Po studiach wyjechał do Belgradu, gdzie pracował w biurze prasowym i w pracowni Valerijana Krekovicia. W 1931 wyjechał do Wiednia, a następnie do Paryża, gdzie przez dwa lata kształcił się w zakresie historii sztuki, ale studiów nie ukończył[4]. W Paryżu zafascynował się teatrem i występował jako aktor drugoplanowy w Théâtr-Fonten i w Théâtr-Pigalle[4]. W okresie paryskim malował portrety, pozostawił po sobie także liczne rysunki wykonane w kafejkach na Montparnasse[2].
W 1926 wystawę jego prac zaprezentowano w Sarajewie, a w 1930 w Belgradzie[3]. Mieszkał w Zagrzebiu, Splicie, Bijeljinie, a od 1936 w Sarajewie[3]. Należał do grona założycieli grupy artystycznej Collegium Artisticum, działającej w Sarajewie. W tym czasie oprócz malarstwa zajmował się scenografią teatralną.
W 1941 został zmobilizowany do armii jugosłowiańskiej. Po demobilizacji zaangażował się w działalność ruchu oporu. Pod koniec wojny awansował na stopień majora i został komendantem pierwszego lotniska partyzanckiego[2]. Po wojnie znaczną część swojej twórczości artystycznej poświęcił tematyce partyzanckiej[1]. Kilka lat pracy poświęcił monumentalnemu obrazowi Przeprawa przez Neretwę. W 1950 jako przedstawiciel Jugosławii prezentował swoje prace na 25. Biennale w Wenecji.
Był członkiem Stowarzyszenia Artystów Plastyków Bośni i Hercegowiny i Akademii Nauk i Sztuk Bośni i Hercegowiny[1][4]. W 1964 opuścił Sarajewo i zamieszkał w Tuzli, gdzie pracował do śmierci[4]. W 1966 w czasie wizyty w Tuzli pracownię Mujezinovicia odwiedził Josip Broz Tito[4]. W 1970 został odznaczony w Moskwie Orderem Lenina[2].
Był żonaty (w 1939 poślubił nauczycielkę Mariję Sisarić)[2].
Twórczość[edytuj | edytuj kod]
Większość obrazów Mujezinovicia przedstawia sceny z życia społecznego i portrety bośniackich chłopów[1]. Pozostawił bogatą kolekcję akwareli, grafik i obrazów olejnych.
Pamięć[edytuj | edytuj kod]
Imię artysty nosi gimnazjum[5] i dom kultury w Tuzli, a także ulice w Belgradzie, Sarajewie i w Tuzli.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d Adisa Omerović, Na današnji dan 1907. rođen Ismet Mujezinović – jedan od najznačajnih bh. slikara [online], radioilijas.ba, 2021 [dostęp 2023-05-20] (bośn.).
- ↑ a b c d e f Ismet Mujezinović (1907 - 1984) [online], archive.org, 2022 [dostęp 2023-05-20] (ang.).
- ↑ a b c Ismet Mujezinović [online], galerijaslika.rs [dostęp 2023-05-20] (serb.).
- ↑ a b c d e Ismet Mujezinović biografija – Jedan od najvećih bosanskih i jugoslavenskih slikara [online], enovosti.ba, 2022 [dostęp 2023-05-20] (bośn.).
- ↑ Ismet Mujezinović [online], gim.ba [dostęp 2023-05-20] (bośn.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Adisa Omerović, Na današnji dan 1907. rođen Ismet Mujezinović – jedan od najznačajnih bh. slikara [online], radioilijas.ba, 2021 [dostęp 2023-05-20] (bośn.).