Izabela Lewandowska-Malec

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Izabela Lewandowska-Malec
Państwo działania

 Polska

Data i miejsce urodzenia

2 sierpnia 1962
Kraków

doktor habilitowany nauk prawnych
Specjalność: historia prawa polskiego
Doktorat

1997 – prawo
UJ

Habilitacja

2009 – prawo
UJ

profesor nadzwyczajny Uniwersytetu Jagiellońskiego, adwokat, wójt gminy Świątniki Górne

Izabela Teresa Lewandowska-Malec (ur. 2 sierpnia 1962 w Krakowie[1]) – polska prawnik i polityk, nauczyciel akademicki, samorządowiec, adwokat, doktor habilitowany nauk prawnych, profesor nadzwyczajny Uniwersytetu Jagiellońskiego, specjalistka w zakresie historii prawa polskiego.

Edukacja[edytuj | edytuj kod]

W 1997 na podstawie napisanej pod kierunkiem Stanisława Płazy rozprawy pt. Ludowładztwo czy samorządność? Z dziejów rad narodowych w latach 1944–1989 otrzymała na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Jagiellońskiego stopień naukowy doktora nauk prawnych w zakresie prawa, specjalność: historia państwa i prawa. Tam też uzyskała w 2009 stopień doktora habilitowanego nauk prawnych w zakresie prawa, specjalność: historia prawa polskiego. Została profesorem nadzwyczajnym Wydziału Prawa i Administracji UJ zatrudnionym w Katedrze Historii Prawa Polskiego[2]. Została również adwokatem[1].

Kariera polityczna[edytuj | edytuj kod]

W latach 1990–1998 i 2002–2006[3] była radną gminy Świątniki Górne, a w kadencji 1990–1994 obejmowała stanowisko Wójta Gminy[1]. W latach 1998–2002 była radną powiatu krakowskiego, gdzie pełniła funkcję przewodniczącej Komisji Statutowej[4].

W pierwszej dekadzie XX wieku była członkiem Prawa i Sprawiedliwości[5]. W sierpniu 2004 roku Lewandowska została oskarżona przez ówczesnego burmistrza Świątników Górnych, Jerzego Batki, o zniesławienie popełnione za pomocą środków masowego komunikowania, za co została skazana przez polski sąd na karę grzywny i obowiązek przeproszenia burmistrza[6][7]. Przez wiele lat Lewandowska odwoływała się od wyroku. W 2012 roku Europejski Trybunał Praw Człowieka rozstrzygnął na jej korzyść sprawę[8][1].

W wyborach parlamentarnych w 2015 bezskutecznie kandydowała do Sejmu RP z listy komitetu wyborczego Kukiz’15 w okręgu wyborczym nr 13 (Kraków II – Skawina, Olkusz, Krzeszowice)[1], uzyskała 2263 głosy, co stanowiło 0,42% głosów oddanych w okręgu[9].

W 2018 w trakcie kryzysu wokół Sądu Najwyższego w Polsce zgłosiła swoją kandydaturę na sędziego Sądu Najwyższego[10][11].

Wyniki wyborcze[edytuj | edytuj kod]

Wybory Komitet wyborczy Organ Okręg Wynik
2015 KWW Kukiz’15 Sejm VIII kadencji nr 13 2263 (0,42%)N

Przypisy[edytuj | edytuj kod]