Józef Makowiecki

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Józef Makowiecki
Ilustracja
major dyplomowany kawalerii major dyplomowany kawalerii
Data i miejsce urodzenia

1 września 1899
Trepiszczewo

Data i miejsce śmierci

6 września 1939
Brzeziny

Przebieg służby
Siły zbrojne

Wojsko Polskie

Jednostki

Armia „Łódź”

Stanowiska

oficer sztabu

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka
II wojna światowa
kampania wrześniowa

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Niepodległości Krzyż Walecznych (1920–1941, czterokrotnie) Krzyż Zasługi (II RP) Krzyż Zasługi Wojsk Litwy Środkowej Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921 Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości Kawaler Orderu Gwiazdy Rumunii Medal Zwycięstwa (międzyaliancki)
Multimedia w Wikimedia Commons

Józef Makowiecki (ur. 1 września 1899 w m. Trepiszczewo, zm. 6 września 1939 pod Brzezinami) – major dyplomowany kawalerii Wojska Polskiego, działacz niepodległościowy, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 1 września 1899 w m. Trepiszczewo, w ówczesnym powiecie rosławskim guberni smoleńskiej, w rodzinie Zygmunta i Konstancji z Brodowskich[1].

Do Wojska Polskiego został przyjęty z byłych Korpusów Wschodnich i byłej armii rosyjskiej. W maju 1922 został przydzielony do Szwadronu Przybocznego Naczelnika Państwa, który w grudniu tego roku został przemianowany na Szwadron Przyboczny Prezydenta Rzeczypospolitej, na stanowisko dowódcy plutonu[2]. W 1926 nie wziął udziału w przewrocie majowym, gdyż leżał chory w szpitalu[3]. W lipcu 1926 został przeniesiony do 1 Pułku Szwoleżerów[4][5]. 19 marca 1928 został mianowany rotmistrzem ze starszeństwem z 1 stycznia 1928 i 14. lokatą w korpusie oficerów kawalerii[6]. Z dniem 4 stycznia 1932 został powołany do Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie, w charakterze słuchacza dwuletniego kursu 1931/1933[7][8][9]. Po ukończeniu I roku został wysłany na dwuletni kurs we francuskiej Wyższej Szkole Wojennej w Paryżu[10]. Z dniem 1 sierpnia 1934, po ukończeniu studiów i powrocie do kraju, otrzymał tytuł oficera dyplomowanego oraz został przydzielony do Sztabu Głównego[11]. 27 czerwca 1935 został mianowany majorem ze starszeństwem z 1 stycznia 1935 i 8. lokatą w korpusie oficerów kawalerii[12]. W październiku tego roku został wyznaczony na stanowisko szefa sztabu Brygady Kawalerii „Poznań”. W marcu 1939 pełnił służbę w Centrum Wyszkolenia Kawalerii w Grudziądzu[13]. W tym samym roku został przeniesiony do 16 Pułku Ułanów Wielkopolskich w Bydgoszczy na stanowisko I zastępcy dowódcy pułku, lecz już 10 sierpnia został przydzielony do Oddziału III Sztabu Armii „Łódź”[14].

Jako oficer sztabu armii wziął udział w kampanii wrześniowej[15]. 6 września 1939 około godz. 15.00 został wysłany do dowódcy Grupy Operacyjnej „Piotrków” gen. bryg. Wiktora Thommée z rozkazem operacyjnym nr 6 dowódcy armii[16]. Poległ tego dnia pod Brzezinami w walce z dywersantami, jeszcze przed doręczeniem rozkazu[17].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. WBH. [dostęp 2021-01-13]..
  2. ↑ Gnat-Wieteska 1992 ↓, s. 16, 26.
  3. ↑ Gnat-Wieteska 1992 ↓, s. 26.
  4. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 29 z 26 lipca 1926 roku, s. 229.
  5. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 287, 352.
  6. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 6 z 19 marca 1928 roku, s. 54.
  7. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 6 z 23 marca 1932 roku, s. 258.
  8. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 151, 799.
  9. ↑ Stawecki 1997 ↓, s. 99.
  10. ↑ Stawecki 1997 ↓, s. 100, 114.
  11. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 22 grudnia 1934 roku, s. 262, 288.
  12. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 28 czerwca 1935 roku, s. 71.
  13. ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 131.
  14. ↑ Krasucki 1992 ↓, s. 21.
  15. ↑ a b Rómmel 1958 ↓, s. 378.
  16. ↑ Rómmel 1958 ↓, s. 136-137.
  17. ↑ Wróblewski 1975 ↓, s. 172-173, 189.
  18. ↑ Wróblewski 1975 ↓, s. 386.
  19. ↑ M.P. z 1934 r. nr 27, poz. 41.
  20. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 151.
  21. ↑ Monitor Polski nr 260, poz. 636. 1928-11-10. [dostęp 2022-11-16].
  22. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 15 z 11 listopada 1928, s. 413.
  23. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 12 z 3 marca 1926 roku, s. 71.
  24. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 287.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2021-01-07].
  • Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
  • Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
  • Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
  • Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
  • Zbigniew Gnat-Wieteska: Szwadrony Przyboczne i Szwadron Reprezentacyjny Wojska Polskiego w latach 1919-1948. Pruszków: Oficyna Wydawnicza „Ajaks”, 1992. ISBN 83-85621-01-6.
  • Stanisław Krasucki: 16 Pułk Ułanów Wielkopolskich im. Gen. Gustawa Orlicz-Dreszera. Pruszków: Oficyna Wydawnicza „Ajaks”, 1992, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich w kampanii wrześniowej. ISBN 83-85621-07-5.
  • Juliusz Rómmel: Za honor i ojczyznę. Wspomnienia dowódcy armii „Łódź” i „Warszawa”. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo „Iskry”, 1958.
  • Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
  • Piotr Stawecki: Oficerowie dyplomowani wojska Drugiej Rzeczypospolitej. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1997. ISBN 83-04-04390-4.
  • Jan Wróblewski: Armia „Łódź” 1939. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1975.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Józef_Makowiecki&oldid=71946810”