Język banggai
| Obszar | |||
|---|---|---|---|
| Liczba mówiących |
60 tys.? | ||
| Pismo/alfabet | |||
| Klasyfikacja genetyczna | |||
| |||
| Status oficjalny | |||
| Ethnologue | 7 wypierany↗ | ||
| Kody języka | |||
| ISO 639-3 | bgz | ||
| IETF | bgz | ||
| Glottolog | bang1368 | ||
| Ethnologue | bgz | ||
| BPS | 0513 6 | ||
| WALS | bgg | ||
| W Wikipedii | |||
| |||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||
Język banggai (a. banggaai, banggaiy, banggay, banggaya), także aki[1][2] – język austronezyjski używany w indonezyjskiej prowincji Celebes Środkowy, przez ludność wysp Banggai[3].
Liczba użytkowników jest nieznana, ale według danych szacunkowych posługuje się nim połowa grupy etnicznej Banggai (czyli ok. 60 tys. osób). W 2006 r. jego znajomość ograniczała się do osób dorosłych. Wśród młodszego pokolenia zdecydowanie dominuje język indonezyjski[3].
Dzieli się na dwa dialekty – wschodni i zachodni, przy czym dialekt wschodni jest bardziej prestiżowy[3]. Jest blisko spokrewniony z językiem balantak[2].
Został opisany w postaci publikacji Spraakkunst van het Banggais (1953)[4]. Jest zapisywany alfabetem łacińskim[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b David M. Eberhard, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Banggai, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [dostęp 2021-08-26] [zarchiwizowane z adresu 2019-06-06] (ang.).
- ↑ a b Harald Hammarström, Robert Forkel, Martin Haspelmath, Sebastian Bank: Banggai. Glottolog 4.6. [dostęp 2022-09-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-09-04)]. (ang.).
- ↑ a b c David Mead: Banggai. Sulawesi Language Alliance. [dostęp 2023-01-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2023-01-16)]. (ang.).
- ↑ J. D. van den Bergh: Spraakkunst van het Banggais. ’s-Gravenhage: M. Nijhoff, 1953. OCLC 905641996. (niderl.).