Język buol
| Obszar | |||
|---|---|---|---|
| Liczba mówiących |
96 tys. (2000)[1] | ||
| Pismo/alfabet | |||
| Klasyfikacja genetyczna | |||
| |||
| Status oficjalny | |||
| Ethnologue | 6b zagrożony↗ | ||
| Kody języka | |||
| ISO 639-3 | blf | ||
| IETF | blf | ||
| Glottolog | buol1237 | ||
| Ethnologue | blf | ||
| W Wikipedii | |||
| |||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||
Język buol (a. bual, bwo’ol, bwool[1][2]; apadu Vuolo)[3], także dia[1][2] – język austronezyjski używany w prowincji Celebes Środkowy w Indonezji (kabupaten Buol)[3]. Według danych z 2000 roku posługuje się nim 96 tys. osób[1].
Jest blisko spokrewniony z językiem gorontalo, ale przeszedł długą historię kontaktu z odrębnym genetycznie językiem totoli[3][4]. Jest najbardziej wysuniętym na zachód przedstawicielem języków gorontalo-mongondow[3]. W publikacji Peta Bahasa wyróżniono dwa dialekty: pomayagon i bokat[5].
W 2005 r. odnotowano, że pozostaje w powszechnym użyciu. Niemniej w niektórych zakątkach rodzimego obszaru języka, gdzie występują duże skupiska ludności napływowej (Leok, Paleleh), zaobserwowano zanik jego znajomości[3][4].
Jego dokumentacja obejmuje opracowania gramatyczne: Morfologi dan sintaksis bahasa Buol (1984)[6], Struktur bahasa Buol (1986)[7]. Materiały z czasów kolonialnych ograniczają się do pewnych danych słownikowych i gramatycznych[3]. Jest zapisywany alfabetem łacińskim, aczkolwiek w ograniczonym zakresie. Jego forma pisana używana jest sporadycznie (w komunikacji pisanej dominuje język indonezyjski), nie wypracowano zasad ortografii[8].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d David M. Eberhard, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Buol, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [dostęp 2019-06-06] [zarchiwizowane z adresu 2019-06-06] (ang.).
- ↑ a b Barbara F. Grimes, Joseph E. Grimes, Malcolm D. Ross, Charles E. Grimes, Darrell T. Tryon: Listing of Austronesian languages. W: Darrell T. Tryon (red.): Comparative Austronesian Dictionary: An Introduction to Austronesian Studies. Berlin: Walter de Gruyter, 1995, s. 148, seria: Trends in Linguistics. Documentation 10. DOI: 10.1515/9783110884012.1.121. ISBN 978-3-11-088401-2. OCLC 868970232. (ang.).
- ↑ a b c d e f Zobel 2005 ↓, s. 625.
- ↑ a b David Mead: Buol. Sulawesi Language Alliance. [dostęp 2023-01-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2023-01-26)]. (ang.).
- ↑ Bahasa Buol. [w:] Peta Bahasa [on-line]. Badan Pengembangan dan Pembinaan Bahasa, Kementerian Pendidikan dan Kebudayaan. [dostęp 2023-12-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2023-12-09)]. (indonez.).
- ↑ Ahmad Garantjang, Dahlan Kajia, Hasan Basri: Morfologi dan sintaksis bahasa Buol. Jakarta: Departemen Pendidikan dan Kebudayaan, 1984. OCLC 65111056. (indonez.).
- ↑ Ahmad Garantjang, Amir Kadir, Dahlan Kajia, Zohra Mahmud: Struktur bahasa Buol. Jakarta: Pusat Pembinaan dan Pengembangan Bahasa, Departemen Pendidikan dan Kebudayaan, 1986. OCLC 572278624. [dostęp 2023-01-26]. (indonez.).
- ↑ Zobel 2005 ↓, s. 626.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Erik Zobel: Buol. W: Alexander Adelaar, Nikolaus Himmelmann (red.): The Austronesian languages of Asia and Madagascar. London: Routledge, 2005, s. 625–648. DOI: 10.4324/9780203821121. ISBN 978-0-7007-1286-1. OCLC 53814161. (ang.).