Język kalumpang
| Obszar | |||
|---|---|---|---|
| Liczba mówiących | |||
| Pismo/alfabet | |||
| Klasyfikacja genetyczna | |||
| |||
| Status oficjalny | |||
| Ethnologue | 6a żywy↗ | ||
| Kody języka | |||
| ISO 639-3 | kli | ||
| IETF | kli | ||
| Glottolog | kalu1247 | ||
| Ethnologue | kli | ||
| W Wikipedii | |||
| |||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||
Język kalumpang (a. galumpang), także ma’ki (a. maki, makki, mangki, mangkir)[1][3][4] – język austronezyjski używany na wyspie Celebes (Sulawesi) w Indonezji. Według danych z 2012 roku posługuje się nim 20 tys. osób[1][2].
Dzieli się na dwa główne dialekty: karataun (e’da, makki), bone hau (ta’da)[1][3]. Jest dość rozdrobniony wewnętrznie, w 1987 r. wyróżniono osiem słabo przebadanych odmian[5]. Według doniesień z 2012 r. pozostaje w powszechnym użyciu na poziomie lokalnym, obok języka indonezyjskiego[2].
Nazwą „kalumpang” posługują się sami użytkownicy[6]. Określenie „ma’ki” (w różnych formach) jest używane przez użytkowników języka toraja-sa’dan[4]; zostało też odnotowane jako nazwa jednego z dialektów[5].
Jest zapisywany alfabetem łacińskim[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e David M. Eberhard, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Kalumpang, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [dostęp 2019-06-06] [zarchiwizowane z adresu 2019-06-06] (ang.).
- ↑ a b c David Mead: Kalumpang. Sulawesi Language Alliance. [dostęp 2023-01-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2023-01-22)]. (ang.).
- ↑ a b Barbara F. Grimes, Joseph E. Grimes, Malcolm D. Ross, Charles E. Grimes, Darrell T. Tryon: Listing of Austronesian languages. W: Darrell T. Tryon (red.): Comparative Austronesian Dictionary: An Introduction to Austronesian Studies. Berlin: Walter de Gruyter, 1995, s. 177, seria: Trends in Linguistics. Documentation 10. DOI: 10.1515/9783110884012.1.121. ISBN 978-3-11-088401-2. OCLC 868970232. (ang.).
- ↑ a b Grimes i Grimes 1987 ↓, s. 43–45.
- ↑ a b Valkama 1987 ↓, s. 109.
- ↑ Grimes i Grimes 1987 ↓, s. 43.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Charles E. Grimes, Barbara D. Grimes: Languages of South Sulawesi. Canberra: Department of Linguistics, Research School of Pacific Studies, Australian National University, 1987, seria: Pacific Linguistics D-78. DOI: 10.15144/PL-D78. ISBN 0-85883-352-2. OCLC 470252870. (ang.).
- Kari Valkama: Mamuju (Kabupaten Mamuju). W: Timothy Friberg (red.): UNHAS-SIL South Sulawesi sociolinguistic surveys, 1983–1987. Jayapura: Summer Institute of Linguistics, 1987, s. 99–117, seria: Workpapers in Indonesian Languages and Cultures 5. OCLC 65702515. [dostęp 2023-05-08]. (ang.).