Język lawangan
| Obszar | |||
|---|---|---|---|
| Liczba mówiących |
100 tys. (1981)[1] | ||
| Klasyfikacja genetyczna | |||
| Status oficjalny | |||
| Ethnologue | 6a żywy↗ | ||
| Kody języka | |||
| ISO 639-3 | lbx | ||
| IETF | lbx | ||
| Glottolog | nort2888 | ||
| Ethnologue | lbx | ||
| W Wikipedii | |||
| |||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||
Język lawangan, także luwangan[1] – język austronezyjski używany w indonezyjskich prowincjach Borneo Środkowe i Borneo Południowe[1]. Posługuje się nim lud Lawangan, jedna z grup Dajaków[2]. Według danych z 1981 roku mówi nim 100 tys. osób[1].
Lawangan jest blisko spokrewniony z językiem tawoyan, tworząc z nim wspólną grupę w ramach języków barito wschodnich[3][4].
Powszechna jest wielojęzyczność (w użyciu są też lokalne języki ma’anyan, paku karau, ngaju i banjar). Sam język lawangan nie jest natomiast znany innym grupom etnicznym[5].
Cechuje się dużym zróżnicowaniem wewnętrznym, ma przynajmniej siedemnaście dialektów. Dialekt benua jest do tego stopnia odrębny, że przypuszczalnie może być klasyfikowany jako samodzielny język[1].
Został opisany w postaci opracowań z końca XX wieku (1985, 1992)[6][7]. Nie rozwinął piśmiennictwa. Istnieje tradycja przekazu ustnego[8].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e David M. Eberhard, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Lawangan, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [dostęp 2021-08-19] [zarchiwizowane z adresu 2019-06-06] (ang.).
- ↑ Andriastuti i in. 1992 ↓, s. 1.
- ↑ C. Yus Ngabut, Max Turangan, Samuel Mihing, Struktur bahasa Tawoyan, Jakarta: Pusat Pembinaan dan Pengembangan Bahasa, Departemen Pendidikan dan Kebudayaan, 1992, s. 2, ISBN 979-459-202-1, OCLC 27858109 [dostęp 2023-10-07] (indonez.).
- ↑ C. Yus Ngabut, Max Turangan, Petrus Poerwadi, Morfologi dan sintaksis bahasa Tawoyan, Jakarta: Departemen Pendidikan dan Kebudayaan, 1989, s. 2, ISBN 979-459-045-2, OCLC 22461462 [dostęp 2023-10-07] (indonez.).
- ↑ Suryadikara, Darmansyah i Lambut 1985 ↓, s. 12.
- ↑ Suryadikara, Darmansyah i Lambut 1985 ↓.
- ↑ Andriastuti i in. 1992 ↓.
- ↑ Suryadikara, Darmansyah i Lambut 1985 ↓, s. 14.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Fudiat Suryadikara, Darmansyah, M.P. Lambut, Struktur bahasa Lawangan, Jakarta: Pusat Pembinaan dan Pengembangan Bahasa, Departemen Pendidikan dan Kebudayaan, 1985, OCLC 14576701 [dostęp 2023-10-07] (indonez.).
- Andriastuti i inni, Morfologi dan sintaksis bahasa Lawangan, Jakarta: Pusat Pembinaan dan Pengembangan Bahasa, Departemen Pendidikan dan Kebudayaan, 1992, ISBN 979-459-186-6, OCLC 27821433 [dostęp 2023-10-07] (indonez.).