Język liabuku
| Obszar | |||
|---|---|---|---|
| Liczba mówiących |
75 (2004) | ||
| Klasyfikacja genetyczna | |||
| |||
| Status oficjalny | |||
| Ethnologue | 8a umierający↗ | ||
| Kody języka | |||
| ISO 639-3 | lix | ||
| IETF | lix | ||
| Glottolog | liab1237 | ||
| Ethnologue | lix | ||
| BPS | 0607 3 | ||
| W Wikipedii | |||
| |||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||
Język liabuku – język austronezyjski używany w prowincji Celebes Południowo-Wschodni w Indonezji. Według danych z 2004 roku posługuje się nim 75 osób[1].
Jego użytkownicy zamieszkują niewielki fragment wyspy Buton, 12 km na północ od Bau-Bau[2].
Jest zagrożony wymarciem[2]. W użyciu są również języki wolio i indonezyjski[1].
Nie został bliżej poznany przez lingwistów[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b David M. Eberhard, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Liabuku, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [zarchiwizowane z adresu 2019-06-06] (ang.).
- ↑ a b c René van den Berg: The Busoa language of Southeast Sulawesi: Grammar sketch, texts, vocabulary. Dallas: SIL International, 2020, s. 4, seria: SIL Language and Culture Documentation and Description 48. [dostęp 2022-11-04].